จากประชาชาติธุรกิจ

คอลัมน์ สามัญสำนึก

โดย ถวัลย์ศักดิ์ สมรรคะบุตร


นอกจากคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามการทุจริตแห่งชาติ (ป.ป.ช.) ได้ตั้งข้อกล่าวหาการ "ทุจริต" ขายข้าวรัฐต่อรัฐ หรือ GtoG กับ นายบุญทรง เตริยาภิรมย์ อดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงพาณิชย์ กับ นายภูมิ สาระผล อดีตรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงพาณิชย์ พรรคเพื่อไทย พร้อมพวก ซึ่งเป็นข้าราชการในกรมการค้าต่างประเทศอีก 3 คน (นายมนัส สร้อยพลอย-นายทิฆัมพร นาทวรทัต-นายอัครพงษ์ ทีปวัชระ)

มาคราวนี้ คณะอนุกรรมการ ป.ป.ช.ยังขยายผลการไต่สวนไปถึง น.ส.ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร นายกรัฐมนตรี ในฐานะประธานคณะกรรมการนโยบายข้าวแห่งชาติ (กขช.) ด้วยเหตุอันควรสงสัยตาม ม.66 ของ พ.ร.บ.ว่าด้วยการป้องกันและปราบปรามการทุจริต ในประเด็นที่ว่า เมื่อ ป.ป.ช.เคยมีหนังสือท้วงติงความเสียหายอันเกิดจากการดำเนินโครงการรับจำนำ ข้าวเปลือกมาตั้งแต่ต้นแล้ว

ทำไม น.ส.ยิ่งลักษณ์ถึงปล่อยปละละเลย (อดีตรัฐมนตรี) ไม่ยอมสั่งระงับหรือยับยั้งความเสียหายที่เกิดจากการทุจริตด้วยเล่า แต่กลับปล่อยให้มีการรับจำนำข้าวเปลือกจากชาวนาติดต่อกันมาถึง 3 ฤดูการผลิต ตั้งแต่ปี 2554/55 2555/56 และ 2556/57 ที่กำลังดำเนินโครงการแบบครึ่ง ๆ กลาง ๆ อยู่ในปัจจุบัน โดยสิ่งที่ได้รับก็คือภาระหนี้ของโครงการ ณ เดือนมกราคม 2557 มากกว่า 477,000 ล้านบาท ผลการดำเนินโครงการขาดทุนเบื้องต้นไปแล้ว (เฉพาะปี 2554/55-2555/56) ไม่ต่ำกว่า 300,000 ล้านบาท สต๊อกข้าวจำนวนมากมายมหาศาลกว่า 15 ล้านตันที่รอการระบายหรือขายออกไป

ราคาข้าวไทยที่ตกต่ำลงจนต่ำกว่าราคาข้าวเวียดนามในปัจจุบัน และการทุจริตทุกขั้นตอนการรับจำนำข้าวไปจนกระทั่งถึงการขายข้าวในสต๊อกท่าม กลางวาทกรรมที่ทั้ง รมต.พาณิชย์ และข้าราชการ ไล่มาตั้งแต่ปลัดกระทรวงชอบพูดกันอย่างไม่อายปากว่า ไม่สามารถเปิดเผยรายละเอียดในการขายข้าวได้ เพราะเป็น "ความลับ" เกรงจะกระทบต่อความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ

มาถึงคราวนี้ "ความลับ" ที่พูดบอกใครไม่ได้ กำลังถูกเปิดเผยออกมาจาก ศาสตราจารย์วิชา มหาคุณ กรรมการ ป.ป.ช.พูดชัดเจนว่า ไม่มีการทำสัญญาขายข้าวแบบ GtoG กับรัฐบาลจีน และข้าวที่ขายออกไป ก็ไม่เคยถูกส่งออกไปนอกประเทศ พอประมวลหลักฐานได้ว่า

1) บริษัทที่อ้างว่าเป็นตัวแทนรัฐบาลจีนในการซื้อขายแบบ GtoG ก็คือ Guangdong Stationery กับ Hainan Grain นั้น แม้จะเป็นรัฐวิสาหกิจจีนจริง แต่ไม่มีหลักฐานอันใดมายืนยันได้ว่า ทั้ง 2 บริษัทได้รับมอบอำนาจจากรัฐบาลกลางของจีนให้มาทำสัญญาซื้อขายข้าว GtoG กับรัฐบาลไทย

2) กรมศุลกากรได้ยืนยันว่าไม่มีการส่งข้าวของรัฐบาลออกไปยังจีนตามช่วงระยะเวลาการส่งมอบตามที่ได้ทำสัญญาไว้

3) บริษัทจีนทั้ง 2 บริษัทไม่ได้ส่งคนของตนมาดำเนินการทำสัญญาซื้อขายข้าว แต่กลับใช้วิธีมอบอำนาจให้กับ

คน ไทย 3 คน ได้แก่ นายรัฐนิช โสจิระกุล นายสมคิด เอื้อนสุภาและ นายลิตร พอใจ เข้ามาทำสัญญาและรับมอบข้าวจากโกดังรัฐบาล ซึ่งบุคคลทั้ง 3 กลับมีความเกี่ยวข้องกับบริษัทสยามอินดิก้า และบริษัทเดียวกันนี้ยังมีการออกเช็คชำระค่าข้าวกับรัฐวิสาหกิจทั้ง 2 แห่ง

ผลก็คือเชื่อได้ว่า ข้าว GtoG ถูก "นายหน้า" นำมาขายในตลาด (สมคบกันซื้อข้าวรัฐในราคาต่ำกินส่วนต่างราคาข้าวเทียบราคาตลาด ณ วันที่ขาย) เนื่องจากช่วงการขายข้าว GtoG กับจีน แทบจะไม่มีผู้ส่งออกข้าวรายใด รวมไปถึงพวกทำข้าวถุงในประเทศ "เข้าถึง" สต๊อกข้าวของรัฐบาลโดยตรง เพราะกระทรวงพาณิชย์ในขณะนั้น (ช่วงอดีต รมต.บุญทรง) ไม่ยอมเปิดประมูลขายข้าว

เมื่อเรื่องแดงออกมา จึงเกิดวาทกรรมใหม่ที่ว่า กระทรวงพาณิชย์ขายข้าว GtoG แบบ ณ หน้าคลัง X-Warehouse หรือขายแล้วขายเลย ความรับผิดชอบของรัฐสิ้นสุด ณ หน้าคลังที่ข้าวจะถูกส่งมอบออกไป พร้อมกับคำพูดแบบขอไปทีว่า ผู้ขาย (กระทรวงพาณิชย์) ไม่รับรู้ว่าใครจะมารับมอบ ใครจะรับปรับปรุง และข้าวที่ออกจากคลังไปแล้ว ถูกส่งออกไปจีนจริงหรือไม่

กลายเป็นหลักฐานมัดตัวที่จะต้องเข้าไปชี้แจง ป.ป.ช.ก่อนที่จะถูกตัดสินว่าจะมีการชี้มูลความผิดต่อไปหรือไม่

สำนักงานบัญชี,สำนักงานสอบบัญชี,ทำบัญชี,สอบบัญชี,ที่ปรึกษา,การจัดการ,เศรษฐกิจการลงทุน