จากประชาชาติธุรกิจ
วันนี้การใช้ชีวิตใน "คอนโดมิเนียม" ของคนในสังคมเมืองอย่าง กทม. เพื่อยึดเป็นที่พักอาศัยหลักแทนบ้านเดี่ยวดูจะเป็นเรื่องปกติธรรมดา
สนนราคามีให้เลือกตั้งแต่ตร.ม.ละ 4-5 หมื่นไปจนถึง ตร.ม.ละ 4 แสนบาท
จาก การสอบถามเพื่อนฝูงรอบข้าง หลายคนบอกว่า องค์ประกอบแรกที่ใช้ตัดสินใจเลือกซื้อ คือ "แบรนด์" นั่นหมายถึงบริษัทผู้ประกอบธุรกิจ เพราะต้องการความมั่นใจในคุณภาพ มาตรฐานความปลอดภัยของตัวอาคารและสิ่งอำนวยความสะดวกต่าง ๆ
แต่จะมีสักกี่คนที่จะคิดถึงเรื่อง "มาตรฐานความปลอดภัยเกี่ยวกับการเคลื่อนย้ายผู้ป่วย" กรณีเกิดอุบัติเหตุฉุกเฉิน ซึ่งตัวผู้เขียนเองยอมรับว่าไม่ได้พิจารณาในเรื่องดังกล่าว จนกระทั่งมีเหตุการณ์อันน่าเศร้าเกิดขึ้นกับ "มารดา" วัย 87 ปี ที่ต้องมาอาศัยอยู่ในคอนโดมิเนียมแบรนด์ดังย่านพหลโยธิน ช่วงระหว่างการซ่อมบ้าน
ปกติแม่เป็นผู้สูงวัยที่ยังแข็งแรงมาก ตื่นแต่เช้าขึ้นมาอาบน้ำ ออกกำลังกายด้วยการแกว่งแขนเป็นร้อยครั้ง ยังเดินได้โดยใช้ไม้เท้าช่วยพยุง ด้านความจำยังดีเลิศไม่มีหลงลืม
ต่อ มาเมื่อช่วงกลางเดือนธันวาคม 2558 แม่เกิดอุบัติเหตุ "ล้ม" ช่วงประมาณ 3 ทุ่ม แม่ไม่ได้สลบ ยังรู้สึกตัวดีทุกอย่าง บอกเจ็บเพียงหลังอย่างเดียว ลุกนั่งไม่ไหว ไม่มีเลือดออกใด ๆ ผู้เขียนคาดการณ์ว่า การล้มกระทบ "กระดูกข้างหลัง" จึงได้เรียกรถฉุกเฉินของโรงพยาบาลชื่อดังที่คิดว่าใกล้ที่สุดและดีที่สุดในย่านบางเขนมารับ
เมื่อรถฉุกเฉินพร้อมนางพยาบาลและบุรุษพยาบาลมาถึง ได้นำ "เปลตักแบบ 2 ท่อน" มาสอดเข้าซีกซ้ายและขวาของลำตัว และล็อกให้ 2 ข้างประกบกันเป็นเปล ยกแม่ขึ้นไปวางบนรถเข็นฉุกเฉินเพื่อเคลื่อนย้ายผู้ป่วยลงจากชั้น 8
ปรากฏว่ามีอุปสรรค "ลิฟต์ส่วนกลาง" ไม่สามารถรองรับความยาวรถเข็นฉุกเฉินได้ จึงเปลี่ยนไปที่ "ลิฟต์ขนของ" แต่ก็เจอปัญหาเดียวกันอีก
สถานการณ์เฉพาะหน้าตอนนั้น เจ้าหน้าที่ทีมฉุกเฉินของโรงพยาบาลได้ใช้วิธีแก้ปัญหาข้อจำกัดพื้นที่ด้วยการยกเตียงขึ้นมา "ทำมุม 45 องศา" เพื่อให้เข้าลิฟต์ได้...ผลคือแม่ร้องด้วยความเจ็บปวดจากชั้น 8 ลงมาถึงชั้นล่าง !
ในที่สุดก็ส่งแม่ถึงมือหมอ มีการเอกซเรย์ 2 รอบ ผลการวินิจฉัย "คุณหมอห้องฉุกเฉิน" สรุป ว่า กระดูกไม่หัก ไม่แตก ไม่ร้าว แค่ระบม จึงวินิจฉัยให้กลับบ้านได้ พร้อมจ่ายยาและสเปรย์แก้ปวดแบบที่นักบอลนักมวยใช้กัน แต่แม่ผู้สูงวัยยังรู้สึกปวดมาก จึงได้ให้รถฉุกเฉินของโรงพยาบาลไปส่งถึงเตียงนอนที่บ้านพักย่านรังสิต
สิ่งไม่คาดคิดเกิดขึ้นแม่ล้มในคืน วันเสาร์รุ่งเช้าวันอาทิตย์แม่นอนร้องปวดหลัง สเปรย์ไม่บรรเทาอาการปวดให้ลดลง จึงพาไปหาหมอศัลยกรรมกระดูกในเช้าวันจันทร์ที่โรงพยาบาลรัฐย่านพระราม 6 มีการเอกซเรย์ใหม่ คุณหมอแจ้งว่า "แม่กระดูกหลังยุบ"
และวันนี้ "แม่" ได้จากไปแล้วอย่างไม่มีวันกลับ นับจากวันเกิดอุบัติเหตุเบ็ดเสร็จ 14 วัน
ความเจ็บปวดของแม่กลายเป็นบทเรียนแห่งความทรงจำ จึงเริ่มต้นค้นข้อมูลและบทความทางการแพทย์ พบว่า "ผิดหลักการพื้นฐานในการเคลื่อนย้ายผู้ป่วยเกี่ยวกับกระดูกหลัง" โดยหลักการทีมเคลื่อนย้ายบางครั้งต้องมีแพทย์ผู้เชี่ยวชาญอยู่ในทีมด้วย ต้องมีการ "ประเมินความเสี่ยงผู้ป่วย" โดยเฉพาะผู้ป่วยที่มีอาการทาง "กระดูก" จะต้องมีอุปกรณ์เฉพาะมารองรับ เช่น สายรัด เป็นต้น รวมทั้งไม่ยกเตียงขึ้นเพื่อป้องกันการกระทบกับแผ่นหลัง
ในขณะที่ผู้เชี่ยวชาญด้านลิฟต์บอกว่า ปกติผู้บาดเจ็บทางกระดูกนั้น การเคลื่อนย้ายต้องใช้ "ทางลาดเลื่อน" หรือเดินลงทางบันได เพราะการใช้ลิฟต์มีผลกระทบต่อการเคลื่อนของกระดูก
เหตุการณ์ นี้หากเกิดขึ้นในต่างประเทศคงมีการฟ้องร้องเรียกค่าเสียหายกันมหาศาล ผู้เขียนเพียงต้องการให้สังคมได้รับรู้และผลักดันใน 2 ส่วน ได้แก่
1.การ ออกแบบอาคารที่อยู่อาศัยให้เหมาะสม จุดเน้นคือเรื่องมาตรฐานความปลอดภัยในการเคลื่อนย้ายผู้ป่วยกรณีเกิด อุบัติเหตุในอาคารสูง เช่น ลิฟต์กว้างขึ้น ทำทางลาดเลื่อนรองรับการใช้เครื่องมือทางการแพทย์ทั้งรถเข็นแบบวีลแชร์และรถ เข็นผู้ป่วยฉุกเฉิน ฯลฯ
จากสถิติพบว่าปัจจุบันประเทศไทยมีห้องชุดจด ทะเบียนกว่า 9 แสนจนถึงเกือบ 1 ล้านห้องชุด คูณ 2-3 คนเข้าไปย่อมหมายถึงโอกาสเกิดอุบัติเหตุหรือเจ็บป่วยในตึกสูงมีถึง 2-3 ล้านคน ที่สำคัญ สังคมไทยกำลังนับถอยหลังเข้าสู่การเป็นสังคมผู้สูงวัย ความเสี่ยงจึงมีสูงขึ้นเป็นลำดับ
ดังนั้น น่าจะถึงเวลาที่ภาครัฐจะหันมาพิจารณาทบทวนกฎหมายควบคุมอาคาร กฎหมายความปลอดภัยอาคาร และกฎหมายอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง
2.เมื่อ ดูแลมาตรฐานตัวอาคารแล้ว สิ่งที่ต้องทำควบคู่กันไปคือ มาตรฐานการเคลื่อนย้ายผู้ป่วยอย่างถูกต้องตามหลักการสากลของแต่ละโรงพยาบาล และบุคลากรทางการแพทย์ เพราะเป็นนาทีแห่งชีวิตซึ่งเป็นบทเรียนที่แลกด้วยชีวิตของ "แม่"
สำนักงานสอบบัญชี,#สอบบัญชี,สำนักงานบัญชี,#ทำบัญชี,#ที่ปรึกษา,การจัดการ,เศรษฐกิจการลงทุน
