จาก เดลินิวส์ออนไลน์
คอลัมน์ มุมภาษี
อ.สุเทพ พงษ์พิทักษ์
ในสมัยรัชกาลที่ 6 (พ.ศ. 2453 - พ.ศ. 2468) ได้มีพระบรมราชโองการโปรดเกล้าฯ ให้รวมกรมสรรพากรเมื่อวันที่ 2 กันยายน 2458 จนถึง พ.ศ. 2467ได้มีการปรับปรุงภาษีอากรอีกหลายอย่าง ภาษีอากรและค่าธรรมเนียมประเภทต่าง ๆ ที่อยู่ในหน้าที่กรมสรรพากรปฏิบัติจัดเก็บ
ซึ่งแยกออกตามแผนกต่าง ๆ ใน กรมสรรพากรได้ดังนี้ คือ แผนกสรรพากร แผนกมหาดไทยนครบาล แผนกเกษตร แผนกพระคลังมหาสมบัติ แผนกกรมตรวจเงินแผ่นดิน แผนกกลาโหม
ภาษีอากรที่จัดเก็บดังกล่าวดำเนินต่อเนื่องมาจนถึงต้นรัชกาลที่ 7 (พ.ศ.2468–พ.ศ. 2475) ก่อนเปลี่ยนแปลงการปกครอง การจัดเก็บภาษีอากรในสมัยรัชกาลที่ 7 เป็นต้นมาจนถึงปัจจุบัน (พ.ศ. 2475 ถึงปัจจุบัน)
ภายหลังจากที่คณะราษฎรได้มีการปฏิรูปการปกครองแผ่นดิน ในปี พ.ศ. 2475 ได้มีการออกพระราชบัญญัติในการจัดเก็บภาษีขึ้นใหม่
โดยวางแนวทางในการจัดเก็บภาษีตามความสามารถในการเสียภาษีของประชาชน กำหนดรูปแบบภาษีสมัยใหม่โดยมีเทคนิคและวิธีการคำนวณเป็นแบบสมัยใหม่ ซึ่งได้แก่ การกำหนดฐานการคำนวณภาษี อัตราภาษี วิธีการคำนวณ การให้หักค่าใช้จ่าย ค่าลดหย่อน ฯลฯ ดังรายละเอียดต่อไปนี้
1. พระราชบัญญัติภาษีเงินเดือน พ.ศ. 2475
2. พระราชบัญญัติภาษีเงินได้ พ.ศ. 2475
3. พระราชบัญญัติภาษีการค้า พ.ศ. 2475
4. พระราชบัญญัติอากรแสตมป์ พ.ศ. 2475
5. พระราชบัญญัติภาษีโรงเรือนและที่ดิน พ.ศ. 2475
6. พระราชบัญญัติภาษีการธนาคารและประกันภัย พ.ศ. 2476
7. พระราชบัญญัติภาษีอากรมรดกและอากรทางรับมรดก พ.ศ. 2476
แต่กฎหมายในการจัดเก็บเกี่ยวกับภาษีอากรในขณะนั้นยังมิได้มีการรวบรวมเข้า เป็นฉบับเดียวกัน ได้มีการแยกการจัดเก็บออกเป็นตามพระราชบัญญัติข้างต้น
ต่อมาได้มีการปรับปรุงกฎหมายว่าด้วยการรัษฎากร “ภาษีอากรบรรดาที่จัดเก็บจากราษฎรหรือประชาชน” ทั้งหลายให้เป็นหมวดหมู่บรรจุรวมไว้ในกฎหมายฉบับเดียว
เพื่อให้ง่ายและสะดวกในการศึกษาทำความเข้าใจเป็น “ประมวลรัษฎากร” ซึ่งมีความทันสมัยและอำนวยให้เกิดความเป็นธรรมในการจัดเก็บภาษีอากร อาทิ ภาษีป้าย ภาษีบำรุงท้องที่ อากรมหรสพ แทนกฎหมายเดิมที่ไม่ทันสมัย โดยตราพระราชบัญญัติให้ใช้บทบัญญัติแห่งประมวลรัษฎากร พ.ศ. 2481 และให้ยกเลิกกฎหมายภาษีอากรหลายฉบับ .
