อำนาจไม่ควรตกอยู่ในมือคนที่ไม่เหมาะสม
โดย : ดร.บวร ปภัสราทร
จาก กรุงเทพธุรกิจออนไลน์
เล่ากันว่ามีมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งมอบให้ผู้จัดการคอนโดไปทำหน้าที่ประเมินผลการศึกษาของคณะที่สอนด้านเทคโนโลยีชีวภาพ
ซึ่งผู้จัดการคอนโดก็ไปบอกให้คณะนั้นต้องทำอย่างนั้นอย่างนี้ แต่คณะก็ไม่รู้เรื่องว่าต้องทำอย่างไร เพราะคนบอกใช้ภาษาคอนโดแต่คนฟังใช้ภาษาชีวภาพ ทั้งนี้ ไม่ได้หมายความว่าผู้จัดการคอนโดเป็นคนที่ไม่มีความรู้ แต่หมายความว่ามีการให้อำนาจการประเมินผลการศึกษาไปอยู่ในมือคนที่ไม่เหมาะสมต่างหาก ถ้าท่านไปประเมินคณะที่สอนด้านการบริการอสังหาริมทรัพย์ จะกลายเป็นอีกเรื่องหนึ่งในทางตรงกันข้าม ถ้าเราให้อำนาจไปอยู่ในมือคนที่ไม่เหมาะสม ความเก่งในทางที่ไม่เหมาะสมของคนนั้นจะสร้างปัญหานานาประการตามมาให้เห็นกันเป็นประจำ เราต้องตระหนักไว้เสมอว่าความคิดสร้างสรรค์อันเกิดขึ้นจากความเก่งของคนที่ไม่เหมาะสมนั้นอาจจะเป็นความคิดสร้างสรรค์จริง หรืออาจจะเป็นแค่คิดฟุ้งซ่านก็ได้ อำนาจในมือคนที่ไม่สมควรจึงตามมาด้วยความฟุ้งซ่านนานาประการ ที่ทำให้คนที่ภายใต้อำนาจนั้นต้องฟุ้งซ่านตามไปด้วย
ถ้าอยากทราบว่าเราได้ให้อำนาจไปอยู่ในมือคนที่ไม่สมควรหรือไม่ ให้เริ่มดูจากการสื่อสารระหว่างคนที่เราให้อำนาจไปกับคนที่ต้องอยู่ภายใต้อำนาจนั้น ถ้าคุยกันรู้เรื่องดีเหมือนพูดจาภาษาเดียวกัน ฝ่ายหนึ่งพูด อีกฝ่ายหนึ่งก็ฟัง ไม่ใช่ผู้มีอำนาจพูดให้อีกฝ่ายหนึ่งฟังอย่างเดียว คนที่เหมาะสมกับอำนาจในเรื่องใดต้องเป็นผู้ฟังที่ดีในเรื่องนั้นและสามารถสื่อสารประเด็นที่แตกต่างได้อย่างสร้างสรรค์ ที่ฉันคิดกับที่ท่านคิดต่างกัน แต่ฉันยอมรับฟัง ฉันยอมปรับเข้าหาความคิดร่วมได้ ไม่ใช่ว่า ฉันคิด เธอห้ามคิด เธอทำอย่างเดียว ความสามารถสื่อสารที่ดีในเรื่องนั้นจะบอกได้ในเบื้องต้นว่าคนนั้นเหมาะสมกับอำนาจที่ได้รับไปหรือไม่
ถ้ามอบอำนาจการบริหารให้กับคนที่เหมาะสมแล้ว จะพบว่าคนนั้นปฏิบัติต่อผู้คนที่อยู่ได้อำนาจบริหารนั้นอย่างมีมารยาท อย่างให้เกียรติ และมีความยืดหยุ่นได้ตามเหตุการณ์ ซึ่งสามารถเห็นความแตกต่างระหว่างคนที่เหมาะสม กับคนที่ไม่เหมาะสมได้ง่ายมาก หัวหน้าที่ใช้วาจาหยาบคายกับลูกน้อง จิกหัวใช้งาน แต่นอบน้อมอย่างยิ่งยวดกับผู้บริหารระดับสูง ราวกับไม่ใช่คนเดียวกัน ไม่ใช่คนที่ควรมอบอำนาจให้เป็นอย่างยิ่ง คนที่เหมาะสมกับอำนาจรู้ว่าจะกำกับการทำงานอย่างให้เกียรติ และอย่างมีมารยาทได้อย่างไร ใครที่นึกไม่ออกว่าจะออกคำสั่งอย่างให้เกียรติกับคนที่รับคำสั่งนั้นได้อย่างไร ขอให้รู้ตัวเองว่าท่านไม่เหมาะสมกับการได้รับอำนาจบังคับบัญชาใดๆ ทั้งสิ้น สมควรหางานที่ใช้ความเชี่ยวชาญเฉพาะตัวสร้างความก้าวหน้าในหน้าที่การงานจะดีกว่า คนที่เถรตรงในทุกสถานการณ์ไม่ยอมยืดหยุ่นในเรื่องใด รวมทั้งเรื่องเล็กเรื่องน้อยที่ไม่ใช่หลักการสำคัญ ไม่ใช่คนที่ควรได้รับอำนาจ ลูกน้องขอเลิกงานเร็วสักครึ่งชั่วโมงเพราะเพื่อนในที่ทำงานนั้นมีงานแต่งงาน ก็ทำเป็นเรื่องใหญ่โต กำหนดให้ปฏิบัติตามขั้นตอนร้อยแปดก่อนที่จะอนุญาต คนเถรตรงในเรื่องที่เป็นหลักการสำคัญสมควรได้รับหน้าที่ที่มีอำนาจบังคับบัญชา แต่อำนาจในมือคนจุกจิกจะทำให้เรื่องเล็กกลายเป็นเรื่องใหญ่ เรื่องที่ไม่สร้างผลิตภาพให้เพิ่มขึ้นจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ที่ทุกคนต้องกระทำ ทั้งๆ ที่ความจริงแล้วไม่ควรจะต้องใส่ใจในเรื่องนั้นเสียด้วยซ้ำ
อำนาจในมือของคนที่เหมาะสม หมายถึง อำนาจที่ใช้แล้วเกิดประโยชน์กับพันธกิจของหน่วยงานนั้น ใครจะใช้อำนาจให้เกิดประโยชน์ได้ คนนั้นต้องมีความรู้และประสบการณ์เพียงพอในเรื่องนั้น แต่ไม่ได้หมายความว่าต้องรอบรู้ไปทุกเรื่องด้วยตนเอง มีอำนาจไม่ได้หมายความว่ามีความรู้เพิ่มขึ้นโดยอัตโนมัติจากการที่ได้รับตำแหน่งที่สามารถใช้อำนาจในเรื่องนั้นได้ คนที่เหมาะสมกับอำนาจบริหารจึงต้องเป็นคนที่รู้จักแสวงหาความรู้ใหม่ๆ มาเติมเต็มตนเองอยู่อย่างสม่ำเสมอ ซึ่งการมีอำนาจบริหารกลับยิ่งช่วยให้เติมเต็มความรู้ให้กับตนเองได้ง่ายขึ้น ใครๆ ก็อยากแสดงความสามารถให้ผู้บริหารได้เห็น ช่องทางที่จะได้ความรู้ใหม่จากคนที่อยู่ภายใต้อำนาจบริหารนั้นเปิดให้กับผู้บริหารตลอดเวลา เพียงแต่ต้องไม่มีอัตตากับอำนาจนั้นมากจนคิดว่าได้ตำแหน่งแล้ว ฉันรู้มากกว่าคนอื่น ขอให้นึกภาพที่นักเทคโนโลยีคนหนึ่งได้รับหัวโขนเป็นผู้บริหารระดับสูงในหน่วยงานหนึ่ง แล้วไปแนะนำให้นักกฎหมาย นักบัญชี นักบริหารงานบุคคล นักพัสดุ ให้ปฏิบัติงานวิชาชีพที่คนเหล่านั้นเชี่ยวชาญตามวิธีที่ตนเห็นว่าดีกว่าที่ได้กระทำมาแต่เดิม นักเทคโนโลยีคนนั้น ไม่เคยเรียนวิชากฎหมาย วิชาบัญชี วิชาบริหารงานบุคคล ไม่เคยแม้กระทั่งอ่านตำรา วารสารที่เกี่ยวข้องกับวิชาเหล่านั้น เพียงแต่เป็นคนที่คิดว่าตนเองมีความคิดสร้างสรรค์ในทุกเรื่องที่ตนเองได้รับอำนาจมาบริหาร หน่วยงานนั้นไม่นานก็วุ่นวายไปหมด เพราะให้อำนาจกับคนที่ไม่เหมาะสม
คนที่เหมาะสมที่จะได้อำนาจในการบริหารจะต้องมีคุณธรรมและจริยธรรม ผู้บริหารมักบอกให้คนทำงานต้องมีคุณธรรมและจริยธรรม ซึ่งก็บอกเพียงว่าให้มี แต่ไม่บอกว่าแค่ไหนคือไม่มีคุณธรรม แค่ไหนคือไม่มีจริยธรรม ดังนั้น คุณธรรมและจริยธรรมสำหรับหน่วยงานใด จึงวัดได้จากวิธีทำงานและการปฏิบัติตัวของผู้มีอำนาจบริหาร ผู้บริหารกระทำตัวอย่างไร การกระทำอย่างนั้นจะกลายเป็นมาตรวัดคุณธรรมและจริยธรรมของหน่วยงานนั้นทันที คนที่เหมาะสมกับอำนาจบริหารจึงเป็นคนที่ปฏิบัติตนอย่างคงเส้นคงวาในเรื่องที่เกี่ยวกับคุณธรรมและจริยธรรม จนผู้คนสามารถสังเกตเห็นได้ ถ้าอยากให้ระดับคุณธรรมและจริยธรรมอยู่แค่ไหน ก็มอบอำนาจให้คนที่กระทำตนอย่างสม่ำเสมอในระดับนั้นไว้ก่อน เชื่อหรือไม่ว่าผู้บริหารมีคุณธรรมและจริยธรรมแค่ไหน หน่วยงานนั้นก็มีคุณธรรมและจริยธรรมได้แค่นั้น
สำนักงานบัญชี,สำนักงานสอบบัญชี,ทำบัญชี,สอบบัญชี,ที่ปรึกษา,การจัดการ,เศรษฐกิจการลงทุน
