จาก โพสต์ทูเดย์

เมื่อแสงไฟถูกหรี่ให้สลัวลง ดนตรีบรรเลงคุ้นหูในจังหวะไทยๆ ทันใด

เรื่อง วุฒิชัย สาสุข / ภาพ วิศิษฐ์ แถมเงิน

เมื่อแสงไฟถูกหรี่ ให้สลัวลง ดนตรีบรรเลงคุ้นหูในจังหวะไทยๆ ทันใดนั้นเหล่านางรำก็ยุรยาตรบาทาออกมาอย่างแช่มช้อย อ้อยอิ่งด้วยลีลาท่าทางเฉพาะตัว

จากหนึ่งเป็นสองและสาม เพลงแล้วเพลงเล่า พวกเธอยังทำหน้าที่สร้างความบันเทิงแก่แขกเหรื่อขณะกำลังนั่งอิ่มเอมกับรส ชาติอาหาร จนบทเพลงส่งท้ายได้มาเยือน นั่นหมายถึงว่าการอำลามื้อพิเศษใกล้จะสิ้นสุดในอีกไม่ช้า

ภายใต้ บรรยากาศที่ถูกเนรมิตขึ้นราวกับโรงละคร ณ ห้องอาหารมายา โรงแรมมิลเลนเนียม ฮิลตัน กรุงเทพฯ ทุกค่ำคืนที่นี่พร้อมนำผู้คนเดินทางเข้าสู่โลกแห่งการแสดงเชิงวัฒนธรรมไทย อันมีเอกลักษณ์งดงามไม่ซ้ำใคร ควบคู่ศิลปะอาหารไทยตำรับโบราณและสมัยใหม่ในสไตล์การเสิร์ฟแบบโมเดิร์น ที่ไม่เพียงสวยสะน่ากินแต่ยังอร่อยอย่างมีนัยอีกด้วย

มนตราการแสดง แต่ละชุด สะกดผู้ชมได้อยู่หมัด ฝรั่งทึ่ง ญี่ปุ่นอึ้ง อาหรับปลื้ม แม้กระทั่งคนไทยเองก็ยังอดชื่นชมเสียไม่ได้ เสียงปรบมือดังลั่นทุกครั้งที่โชว์จบ

รำไทยกับอาหารไทย ช่างไปกันได้ดี (จริงๆ นะ) ไม่เชยไม่ล้า แม้ว่าอาจจะไม่ล้ำเหมือนหนังไซไฟ แต่ความมหัศจรรย์ที่ปรากฏนั้น ก็สะท้อนให้เห็นถึงรากเหง้าศิลปวัฒนธรรมของชาติอย่างเด่นชัด

รำไทย ส่งตรงมาจากโรงละครภัทราวดีเธียเตอร์ โดยการออกแบบและควบคุมการแสดงของ “เมย์ภัทรวรินทร์ ทิมกุล” ที่หยิบฉวยเอาความงดงามการร่ายรำมาประยุกต์ให้มีความน่าสนใจ สัมผัสได้ไม่น่าเบื่อ ทั้งยังเชิญชวนผู้ชมเป็นส่วนหนึ่ง กล้าออกจังหวะกับนางรำอย่างไม่เคอะเขิน

“คอนเซปต์รำไทยก็จะพูดถึง ความเชื่อ ศาสนา สิ่งเร้นลับ พิธีมงคล ที่มีอยู่ในสังคมไทย โดยแทรกอยู่ในท่ารำ เสื้อผ้า และพร็อพต่างๆ” วิตราลัย นาปาน ผู้จัดการสาวไฟแรงเล่า พลางออกลีลาที่เธอไปลงทุนฝึกฝนกับภัทราวดีเธียเตอร์ให้ชมเป็นการเรียกน้ำ ย่อย “พนักงานทุกคนต้องผ่านการฝึกฝนที่ภัทราวดีเธียเตอร์ เวลานางรำตัวจริงรำเราก็จะรำไปด้วย เวลาเสิร์ฟเราก็จะต้องมีท่าทางเหมือนกับนางรำ ไม่ใช่เสิร์ฟธรรมดาทื่อๆ นะคะ”

ความสนุกสนานบานตะไทอยู่ตรงนี้ไง เพราะตลอดโชว์ผู้ชมอาจเจอเซอร์ไพรส์ได้ทุกเมื่อ นั่งกินเพลินๆ อยู่ก็ไม่รู้ว่าจะถูกเชิญออกไปรำหรือเปล่าน้า (ลุ้นครับลุ้น)

มาถึง อาหารที่เสิร์ฟควบคู่โชว์ ต้องบอกว่ามีไม่น้อยไม่มาก แค่ 13 เมนูเท่านั้น ฟังไม่ผิดหรอก 13 เมนูจริงๆ ไล่เรียงตั้งแต่เมนูออร์เดิฟร์ 6 จาน เมนูหลัก 6 จาน ปิดท้ายของหวานหนึ่งเดียว

โดยทุกๆ เมนูจะเสิร์ฟห่างกันเพียง 5 นาที ในพอร์ชันเล็กๆ พอดีคำ ก่อนเสิร์ฟก็จะมีการตีฆ้องร้องป่าวชื่อเมนู เพื่อแจ้งข่าวให้ผู้ชมได้รับรู้กันถ้วนทั่ว

ประเดิมด้วย “ประทัดลม” หน้าตาคลับคล้ายเปาะเปี๊ยะทอด ต่างก็แต่ชิ้นเล็กกว่า บอบบางเหมือนหุ่นนางแบบ สอดไส้กุ้ง กรุบกรอบ เคี้ยวเพลิน

“หมู โสร่ง” เมนูที่หากินไม่ง่ายนัก หมูสับหมักเครื่อง ใช้บะหมี่ไข่พันรอบๆ ทำเป็นโสร่งหมู จากนั้นนำไปทอด จนกลายเป็นหมูใส่โสร่งสีเหลืองอ๋อย กรอบนอกนุ่มใน

“เปาะเปี๊ยะสด” สดสมชื่อ “ยำปลาฟู” เลียนแบบปลาดุกฟูแต่ใช้ปลากะพงแทน ยีและทอดให้ฟูจนเหลือง น่ากิน อีก 2 จานที่เหลือ ได้แก่ “ไก่ย่างจิ้มแจ๋ว” กับ “ยำเป็ดย่าง” รสแซบสะเด่า ถูกปากคนไทย ต่างชาติบางคน (แอบชำเลืองมองอยู่ห่างๆ) คำเดียวก็ต้องรีบวางช้อน ร้องหาน้ำด่วนจี๋

อาหารชุดแรกผ่านไป นางรำยังขยันโชว์ไม่ขาด ผู้ชมพักท้องด้วยอาหารตา นั่งชิลชิล ระหว่างรอก็มีเชอร์เบตมะนาวมาให้ล้างปาก ก่อนจะลุยเมนูหลักกันต่อ

และ แล้วเมนูหลักก็เริ่มที่ “ข้าวซอย” เสิร์ฟอร่อยคำเดียวจบ “กุ้งผัดมะขาม” หวานกุ้งเปรี้ยวซอสมะขาม “ปลานึ่งมะนาว” มาแบบนิ่งๆ แต่รสไม่นุ่มนิ่มเลย

“มัสมั่นเนื้อ” แกงแก้วตาหอมยี่หร่ารสร้อนแรง เฮ้ย! มัสมั่นเนื้อ หน้าตาเก๋ๆ เสิร์ฟสไตล์ญี่ปุ่น มีครูตองซ์ขนมปังลูกเต๋าเคียงมาด้วย กินแทนข้าวสวย แปลกดี จิ้มครูตองซ์จนชุ่มโชกน้ำแกง (เหมือนกินกับซุปนั่นละ) ตามด้วยชิ้นเนื้อที่เข้ารสเครื่องแกง อืม...อร่อยมาก

เมนูปิดท้ายใน ชุดนี้ “ผัดไทยกุ้ง” นี่ก็เก๋ ห่อผัดไทยเป็นคำเล็กๆ วัดใจใครอิ่มไม่อิ่มได้ ไม่อิ่มหมดคำ อิ่มชักจะอิดออด อ่ะ!!! ยังงี้ต้องรำโชว์แล้วละมั้ง

เหมือน รู้...เพราะไม่ทันไรนางรำก็ออกมาหน้าเวที พร้อมอุปกรณ์ไม้ไผ่ 2 ลำ ใช่แล้ว...ลาวกระทบไม้ กำลังจะเริ่ม หนึ่งสองสาม ก้าว สามสองหนึ่ง ข้าม คำเชิญถูกส่งไปยังแต่ละโต๊ะ
“ขอตัวแทนโต๊ะละคนนะคะ” นางรำคนสวยประกาศ

เป็น การร่วมสนุกในเวลาสั้นๆ ก่อนจะถึงเมนูของหวาน ย่อยอาหารด้วยการออกลีลารำลาวกระทบไม้(ก็ไม่เลวนะ) ฮาเฮตามประสาคนไม่เคย ก้าวผิดก้าวถูกไม่ว่า ขออย่างเดียวอย่าโดนไม้หนีบขาเป็นพอคริ...คริ

มา แว้วๆๆ ของหวานที่หลายคนรอคอย “ข้าวเหนียวมะม่วง” ในรูปแบบซูชิ สองคำเล็ก มะม่วงท็อปข้าวเหนียว น้ำกะทิข้นราดข้างๆ เพื่อความเก๋ไก๋ เป็นเมนูส่งท้ายของการกินข้าวเคล้ารำไทยฉบับสมบูรณ์ (โดยไม่มีตัด หรือเซ็นเซอร์เลยสักนิด)

โอ๊ย...อิ่มๆๆๆ