จากประชาชาติธุรกิจ

ไม่ บ่อยครั้งนักที่เวทีเสวนาต่าง ๆ จะได้มีโอกาสต้อนรับนักบริหารรุ่นใหม่ อย่าง "กนกพรรณ เหตระกูล" กรรมการผู้จัดการ บริษัท ยาคูลท์ (ประเทศไทย) จำกัด "เพชร พะเนียงเวทย์" ผู้จัดการฝ่ายพัฒนาธุรกิจ บริษัท ไทยเพรซิเดนท์ฟูดส์ จำกัด (มหาชน) และ "อุษณีย์ มหากิจศิริ" ซีอีโอบริษัท เคดีเอ็น จำกัด ผู้ผลิตและจัด จำหน่ายเครื่องดื่มและโดนัทยี่ห้อ "คริสปี้ ครีม" ในการเสวนาพิเศษ "คมความคิด พิชิตอุปสรรคของคนทำงานในทุกระดับ" ซึ่งจัดขึ้นในโอกาสเปิดตัวหนังสือจากบันทึกของผม ณ อาคารนานมีบุ๊คส์เมื่อเร็ว ๆ นี้ จึงได้รับความสนใจจากผู้ฟังอย่างคึกคัก เพราะหลายประเด็นที่เกิดจากผลึกความคิดของนักธุรกิจรุ่นใหม่ ล้วนแต่สามารถนำไปปรับใช้ในองค์กรทั่วไปได้ทั้งสิ้น

"กนกพรรณ" ในฐานะพี่ใหญ่เปิดเวทีด้วยการให้คำจำกัดความของตัวเองสั้น ๆ ง่าย ๆ ว่า เป็นแม่ค้ายาคูลท์เพราะดูแลงานด้านการตลาดขององค์กรเป็นหลัก

"คนเรา ทุกคนมีความฝันที่จะเป็นโน้นเป็นนี้ ทำโน้นทำนี้ แต่ขณะเดียวกัน คนบางคนก็เกิดมาพร้อมกับอุปสรรค เพราะฉะนั้นไม่ต้องกลัวมัน ฝันให้ไกลแล้วไปให้ถึง จะมีอุปสรรคบ้างอยู่สองข้างทางแต่ขอให้มองไปข้างหน้า จุดมุ่งหมาย ความสำเร็จอยู่ตรงนั้น"

"กนกพรรณ" จุดไฟฝันให้กับคนรุ่นใหม่ พร้อมบอกต่อไปถึงเคล็ดลับในการดูแล พนักงานว่า ที่ยาคูลท์คนที่สำคัญที่สุดไม่ใช่กนกพรรณ เหตระกูล ไม่ใช่คุณประพันธ์ เหตระกูล แต่เป็นสาวยาคูลท์ทุกคน

"ดิฉันจะพูดกับพนักงานทุกปีว่า พวกเขาคือผู้มีพระคุณ"

ยาคูลท์วันนี้ไม่ใช่องค์กรเล็ก ๆ เช่นในอดีต แต่มีพนักงานอยู่มากถึง 5,000-6,000 คน แต่ "กนกพรรณ" ก็ดูแลพนักงานเสมือนคนในครอบครัว

"น้อง ๆ ที่ทำงานมักจะพูดกันเสมอ ๆ ว่า วันนี้ซื้อของมา 50 บาทเอง หรือ 99 บาทเอง ดิฉันก็จะบอกกับพวกเขาว่า อย่าลงท้ายหน่วยของเงินด้วยคำว่าเอง เพราะเงินทุกบาททุกสตางค์มีค่า เงิน 50 สตางค์ ถ้าเก็บไว้หลาย ๆ 50 สตางค์ ก็เป็นเงินล้านได้"

"ภาวะโอ๊ะแย่แล้ว สามารถเกิดขึ้นได้ ทุกวันในหัวข้อที่แตกต่างกันออกไป เรื่องหนึ่งที่เจอในบริษัท คือ มีสาวยาคูลท์มือทองขายยาคูลท์ได้ดีที่สุดในประเทศไทย เป็นพนักงานขายที่ขายสินค้าได้เก่งมาก มีรายได้ดีมาก แต่อยู่มาวันหนึ่งสาวยาคูลท์คนนี้ต้องประสบกับปัญหาครอบครัวมีหนี้สินมากมาย จนต้องลาออกจากที่ทำงานในที่สุด และในฐานะเจ้าของบริษัทเราก็ไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นกับพนักงาน คนอื่น ๆ อีก จึงได้นำเรื่องราวของสาวยาคูลท์คนนี้มาจัดทำเป็นพ็อกเกตบุ๊กแจกให้กับ พนักงานเพื่อเป็นเรื่องสอนใจ"

"กนกพรรณ" ทิ้งท้ายว่า การสร้างธุรกิจที่เริ่มจากศูนย์แล้วขยับขึ้นมาเป็นหนึ่ง สอง สาม นับเป็นสิ่งที่ยาก แต่การรักษาไว้นั้นยากยิ่งกว่า หลายบริษัทจึงต้องประสบปัญหาล้มละลาย ในแต่ละวันจึงต้องหาเทคนิคต่าง ๆ มาช่วยจัดการกับปัญหาเพื่อให้องค์กรเดินหน้าต่อไปได้

ในขณะที่ "เพชร" ผู้ที่ประกาศตัวเองว่าเป็นพ่อค้ามาม่า เพราะดูแลเรื่องการพัฒนาสินค้าและดีมานด์ของมาม่าในประเทศทั้งหมด บอกถึงเคล็ดลับในการก้าวข้ามอุปสรรคว่า ทุกครั้งที่เจอปัญหาจะถอยหลังหนึ่งก้าว แล้วดูว่าปัญหานั้นมันคืออะไร ไม่ใช่ดุ่ม ๆ กระโดดเข้าใส่ปัญหา แต่ต้องถอยมาก่อนแล้วค่อย ๆ คิด ค่อย ๆ แก้ไข

ในธุรกิจของมาม่าปัญหาที่เจอบ่อย ๆ น่าจะเป็นเรื่องของความต้องการของผู้บริโภค ซึ่งบางคนอาจจะบอกว่าสินค้าขาดดีกว่าเกิน แต่โดยอายุของมาม่าในการวางบนชั้นขายของนั้นสั้น อยู่ได้ประมาณสัก 4-5 เดือน ดังนั้นจึงต้องสกัดออกมาให้ได้ว่าความต้องการสินค้าจริง ๆ มีแค่ไหน ไม่ใช่พอมีความต้องการของตลาดเข้ามาเยอะ ก็ผลิตอัดเข้าไป เดือนหน้าก็นั่งตบยุง

เมื่อถามถึงเคล็ดลับความสำเร็จของ มาม่า "เพชร" ตอบทันทีว่า สินค้าประเภทของกินจะมีลักษณะคล้าย ๆ กัน คือกินให้อิ่มท้อง ก่อนอิ่มท้องต้องอร่อยและต้องปลอดภัย และสุดท้ายคือกินแล้วต้องได้ประโยชน์ต่อร่างกาย ซึ่งวันนี้มาม่าก้าวไปสู่การกินให้มีคุณประโยชน์ต่อร่างกายโดยการเติมสาร อาหารต่าง ๆ ลงไป

มาถึงตรงนี้หลายคนอาจจะตั้งคำถามว่า มาม่ากินแล้วมีประโยชน์กับร่างกายจริง หรือ ? "เพชร" บอกว่า ด้วยความที่อยู่ในธุรกิจอาหารที่ไม่มีสีเทาหรือสีดำ มีพาร์ตเนอร์ที่ดีอย่างสหพัฒน์และร้านค้า ต่าง ๆ ประกอบกับทีมงานที่ดี สิ่งเหล่านี้จึงทำให้มาม่าประสบความสำเร็จมาจนถึงปัจจุบัน

"เพชร" บอกว่า ที่ไทยเพรซิเดนท์ฟูดส์จะมีวัฒนธรรมองค์กรในลักษณะของ family in business ไม่ใช่ family business อย่างที่หลายคนพูดกัน เพราะ คำจำกัดความของคำว่า family business ในมุมของเขาคือการดำเนินธุรกิจตั้งแต่ยุครุ่นพ่อแล้วทำสืบทอดกันมาจากรุ่น สู่รุ่น แต่คำว่า family in business หมายถึง รุ่นพ่อเริ่มทำมาก็จริงแต่ไม่ใช่เจ้าของเพราะไทยเพรซิเดนท์ฟูดส์เป็นบริษัท มหาชน พอรุ่นลูกอยากเข้ามาช่วยงานก็เข้ามา

แต่การดูแลพนักงานในองค์กร คุณพ่อจะดูแลทุกคนเหมือนญาติ เหมือนเป็นพี่ เป็นน้อง พนักงานมาก่อนลูกทีหลัง

ในการเข้ามาบริหารงานในองค์กร "เพชร" จึงได้สืบทอดแนวการบริหารองค์กรในแบบฉบับของคุณพ่อ โดยดูแล ทุกคนเหมือนเป็นพี่เป็นน้อง

"ถ้า อยากให้ใครในองค์กรทำอะไร เราต้องทำเองก่อน เพราะจะได้รู้ว่ามันยาก หรือง่ายอย่างไร การเข้ามาทำงานที่มาม่า วันแรกจึงต้องไปกับหน่วยรถแทนเซลส์ขายของ ออกจากบ้านตี 4 เพราะถ้าสายคนหนึ่งก็จะสายกันหมด ตรงนั้นทำให้เรียนรู้ว่านอกจะทำงานให้ตรงเวลาแล้วยังรู้อีกว่ากว่าจะขายมา ม่าสักซองหนึ่งมันยาก หรือว่าง่ายขนาดไหน เมื่อเรียนรู้งานครบ ในทุกสายงาน เวลาลูกน้องมีปัญหาก็จะสามารถชี้แนะในฐานะพี่แนะนำน้องได้ เพราะทุกคนเป็นเหมือนพี่เหมือนน้อง เป็นครอบครัวเดียวกัน"

ด้าน "อุษณีย์" เสริมว่า ในชีวิตทุกคนแน่นอนว่าเต็มไปด้วยอุปสรรค เต็มไปด้วยปัญหา บางทีอาจจะมาก บางทีอาจจะน้อย โดยส่วนตัวแล้วรู้สึกว่าปัญหาทุกปัญหาไม่ได้มีเอาไว้ให้เราแบก คือปัญหาทุกปัญหาจะต้องมีทางแก้ เพียงแต่ว่า จะใช้เวลาสั้น เวลายาว

บาง ปัญหาต้องใช้เวลายาวนิดหนึ่งในการคิด ก็ต้องอยู่ที่การจัดสรรเวลา แต่สำคัญที่สุดคือสุขภาพ ในแต่ละวันต้องนอนให้เพียงพอ เพราะแม้จะมีปัญหาถึงเวลาพักต้องพักผ่อน ตื่นขึ้นมาอาจจะคิดทุกอย่างออกหมดเลยก็ได้

"ทุกปัญหา ถ้าคุณไม่ยอมแพ้ มันจะต้องก้าวไปได้ แต่ถ้าใจคุณแพ้ มือกับเท้า ไม่ก้าวแน่นอน แต่ถ้าใจเรายังสู้ วันหนึ่งชัยชนะก็ต้องเป็นของเรา"

"การ ทำงาน คนคนเดียวทำให้สำเร็จ ไม่ได้หรอก ต้องมีความร่วมมือของทุก ๆ คนในบริษัททุกตำแหน่งหน้าที่ จึงมีความสำคัญเหมือนกันหมด แม้กระทั่งแม่บ้าน เนื่องจากว่าถ้าขาดแม่บ้านไปสักคนหนึ่ง ก็ไม่มีคนทำความสะอาดห้องน้ำ เพราะฉะนั้นทุกคนจึงมีคุณค่ากับบริษัท"

"อุษณีย์" บอกต่อไปว่า การจะทำให้ลูกค้ามีความสุขได้ คนที่อยู่ในองค์กรต้องมีความสุขก่อน ถ้าพนักงานไม่มีความสุขแล้วพวกเขาจะแบ่งปันรอยยิ้มให้กับลูกค้าได้อย่างไร ดังนั้นที่คริสปี้ ครีมจึงพยายามดูแลให้พนักงานมีความสุขก่อนเพื่อแบ่งปันรอยยิ้มให้กับลูกค้า ข้างนอกได้

วิธีสร้างความสุขของคนในองค์กรนี้ก็ง่าย ๆ "อุษณีย์" ยกตัวอย่างวันเกิดของพนักงาน ซึ่งอาจจะเป็นวันพิเศษสำหรับใครบางคน แต่สำหรับบางคนอาจจะเป็นวันธรรมดา ๆ แต่ที่คริสปี้ ครีมจะมีเซอร์ไพรส์เบิร์ธเดย์ให้กับพนักงานทุกคน โดยจะมีทีมงานตั้งแต่ผู้บริหารจนถึงแม่บ้านมาร่วมกันเป่าเค้กวันเกิด

ความ ใส่ใจเล็ก ๆ น้อย ๆ เหล่านี้นี่เอง ที่ช่วยสร้างบรรยากาศในการทำงานให้ พนักงานทำงานอย่างมีความสุข ไม่รู้จักเหนื่อยแม้จะมีลูกค้ามาต่อแถวยาวเหยียดซื้อขนมก็ตาม

ทั้งหมดคือคมความคิดของ 3 นักธุรกิจรุ่นใหม่ ที่คมคายไม่แพ้รุ่นเบบี้บูมทีเดียว