ความสงสัยข้อต่อมา คือ การออกประกาศเชิญชวน (ทีโอ อาร์) ให้เอกชนเข้ามาร่วมประมูล โดยให้เอกชนยื่นราคาซื้อข้าวภายใน 30 วัน เปลี่ยนแปลงไปจากการประมูลแบบปกติที่ไม่ได้ระบุในทีโออาร์ ซึ่งมองว่าเอื้อประโยชน์กับเอกชนรายใหญ่ที่มีทุนหนากว่ารายเล็ก ในการยื่นราคาข้าวตามความผันผวนของราคาตลาดโลก

ถัดมาคือ การให้เอกชนต้องเสนอซื้อข้าวเต็มจำนวนปริมาณข้าวแต่ละชนิด ที่เสนอขายในแต่ละคลังสินค้า โดยไม่ระบุถึง ค่าใช้จ่ายในการปรับปรุงและค่าขนส่งที่ชัดเจน จากเดิมที่ต้องระบุให้ชัด จึงอาจเข้าใจได้ว่า จะมีการให้ส่วนลดพิเศษกับผู้ที่เสนอซื้อล็อตใหญ่หรือไม่

นอกจากนี้ การเปิดประมูลข้าวแบบเทิร์นคีย์ ตามคำจำกัดความที่นายไชยาให้ไว้ ตีความได้ว่าเป็นการนำข้าวในสต๊อกรัฐบาลออกมาเปิดระบายทั้งหมด แต่ขอสงวนเปิดซองราคาให้เป็นอำนาจของคณะอนุกรรมการระบายข้าวสารเพียงผู้ เดียว

อ้างว่า หากเปิดเผยข้อมูลให้สาธารณชนรับทราบ จะมีผลให้ตลาดแตกตื่นเรื่องราคา

ข้อปฏิบัติดังกล่าวถูกตั้งข้อ สังเกตว่า เอื้อให้รายใหญ่ชนะประมูล ซึ่งมีกระแสออกมาว่า มีผู้ส่งออกรายใหญ่รายหนึ่ง เสนอซื้อข้าวในสต๊อกรัฐบาลครั้งนี้ เป็นจำนวนมากถึง 1-2 ล้านตัน หากทำสำเร็จจะทำให้รายใหญ่รายนี้กุมอำนาจตลาดข้าวไว้ในมือ เหมือน ที่เคยเกิดขึ้นเมื่อสมัย นายวัฒนา เมืองสุข อดีต รมว.พาณิชย์ ที่อนุมัติขายข้าวยกล็อต 1.7 ล้านตัน ให้กับบริษัท เพรซิเดนท์ อะกริ เทรดดิ้ง จนส่งผลความเสียหายตามมาให้กับภาครัฐในภายหลัง

ในครั้งนี้ก็มีชื่อ สยามอินดิก้า โผล่เข้าร่วมประมูล ซึ่งเป็นที่รู้กันในวงการข้าวว่าเป็นบริษัทที่มีรากฐานมาจากเพรซิเดนท์

การระบายข้าวล็อตใหญ่นี้ จึงเกิดความเป็นห่วงอย่างมากว่า รัฐบาลจะได้ประโยชน์สูงสุดอย่างที่คุยโวไว้หรือไม่

เป็นความคลางแคลงใจที่อยากได้คำอธิบายที่ชัดเจนจาก รมว.พาณิชย์มากที่สุดในเวลานี้ เพราะเงินที่สูญไปทุกบาทของรัฐบาลคือ เงินภาษีของประชาชนคนไทยทั้งชาติ