เสียชีพ อย่าเสียสัตย์ โดย ว.วชิรเมธี

15/07/2009 View: 854

จาก ประชาชาติธุรกิจ
คอลัมน์ Dhamma intrend
โดย ว.วชิรเมธี

ตั้งแต่เด็ก เราเคยได้ยินวลี "เสียชีพ อย่าเสียสัตย์" จนชินหู แต่ในทางปฏิบัติ เราได้เห็นคนที่เป็นตัวอย่างในเรื่องนี้น้อยมาก เท่าที่นึกออก พอพูดถึงประโยคนี้ขึ้นมา .....

เรื่อง ราวของพันท้ายนรสิงห์ก็จะผุดพรายขึ้นมาในห้วงแห่งจินตนาการ หรือไม่เช่นนั้นเราก็มักประหวัดไปถึงสามพี่น้อง เล่าปี่ กวนอู เตียวหุย แห่งวรรณกรรมสามก๊ก ที่พวกเขาให้สัญญาไว้ต่อกันว่า แม้ไม่ได้เกิดวันเดียวกัน แต่ขอตายวันเดียวกัน และในทางปฏิบัติพวกเขาก็ถืออุดมคตินี้อย่างมั่นคง

ทั้งสองตัวอย่างนั้น เป็นตัวอย่างที่ดีในเรื่องเสียชีพ อย่าเสียสัตย์

ทว่าเป็นตัวอย่างที่เก่าและดาดดื่นมากไปหน่อยสำหรับสังคมไทย

เร็วๆ นี้ ผู้เขียนเพิ่งค้นพบตัวอย่างใหม่ๆ ในเรื่องนี้อีกเรื่องหนึ่ง

ระหว่าง ที่เดินทางมาเยือนประเทศสาธารณรัฐเชกตามคำเชิญของ เซอร์มาเร็ก และภริยาชาวไทยคุณเนตรนภา อติลา ยาเนเชค บารอน ฟอน ดูด๊าช อย่างเป็นทางการ

บ่ายแก่ๆ วันหนึ่ง ท่ามกลางสายลมหนาว และฝนโปรยสายบางๆ ผู้เขียนมีโอกาสไปเดินชมสะพานข้ามแม่น้ำวัดวาซึ่งสร้างขึ้นในยุคกลาง ราวศตวรรษที่ 15 โดยพระเจ้าชาร์ลส์ ซึ่งถือกันว่าเป็นสะพานที่ยาวที่สุดในยุคนั้น บนราวหินอันแข็งแกร่งนั้น ประดับด้วยรูปปั้นของนักบุญมากมาย

แต่นักบุญที่สะดุดใจใครต่อใคร มากที่สุด สังเกตดูจะมีนักท่องเที่ยวมุงดูอยู่ตรงนั้นเพื่อรอโอกาสที่จะได้สัมผัสกับ รูปของท่านนักบุญเป็นแถวยาวเหยียด

ได้แก่นักบุญชื่อ "เนโปมุก"

เหตุ ที่ท่านกลายเป็นนักบุญขั้นเทพขึ้นมานั้นว่ากันว่า มีอยู่วันหนึ่งชายาของพระมหากษัตริย์ในยุคนั้นมาพบท่านเพื่อสารภาพบาปบาง ประการ ต่อมาพระสวามีทราบเรื่องนี้ จึงมาถามนักบุญว่ามเหสีของตนมาสารภาพบาปเรื่องอะไร ท่านไม่ยอมเปิดปากพูด เพราะถือว่าการสารภาพบาปเป็นความลับส่วนบุคคล ในเมื่อท่านหยัดยืนที่จะรักษาความสัตย์เช่นนั้น กษัตริย์ก็เลยจับท่านโยนลงน้ำตรงสะพานชาร์ลส์นี่เอง

ในทางประวัติ ศาสตร์นักบุญเนโปมุกได้ล่วงไปแล้วท่ามกลางสายน้ำ แต่ในทางจิตวิญญาณ ท่านยังคงดำรงอยู่อย่างมีชีวิตชีวายิ่งมาจนถึงบัดนี้ ชื่อเสียงของท่านหอมฟุ้งไปทั่วยุโรปในฐานะนักบุญผู้เปี่ยมคุณธรรม และเป็นแรงบันดาลใจให้กับคนรุ่นหลัง ท่านจึง "ตายเพื่อที่จะปลุกให้คนตื่น" โดยแท้

เสียชีพ อย่าเสียสัตย์

ไม่ใช่คำพูดหรูๆ สำหรับคนอย่างนักบุญเนโปมุก เพราะท่านได้พิสูจน์ให้เห็นแล้วด้วยการวางชีวิตลงเป็นเดิมพัน แต่สำหรับคนทั่วไปนั้น จะมีสักกี่คนที่หยัดยืนถือปฏิบัติในจริยธรรมข้อนี้อย่างจริงจัง

เมนู

บทความ

สมัครงาน

สมาชิก

ลิงค์