จาก กรุงเทพธุรกิจออนไลน์
วิภาพร จิตสมบูรณ์

อุทกภัยครั้งร้ายแรงที่เกิดขึ้นในปัจจุบัน ถือเป็นบททดสอบยกแรกของรัฐบาลยิ่งลักษณ์ ชินวัตร ทั้งในแง่การบริหารจัดการมวลน้ำ

  การให้ข้อมูลที่ถูกต้องชัดเจนกับประชาชน การช่วยเหลือผู้ประสบอุทกภัย การสร้างความเชื่อมั่นให้กับนักลงทุน และการฟื้นฟูประเทศ

 ที่ผ่านมา ดูเหมือนว่าการบริหารจัดการมวลน้ำของรัฐบาลอยู่ในลักษณะ "ตั้งรับ" การบริหารจัดการที่ล้มเหลวของภาครัฐ ส่งผลให้พื้นที่ต่างๆ ถูกน้ำท่วมเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง จากภาคเหนือไล่มาภาคกลาง จนถึงเมืองหลวงของประเทศ ลามไปยังนครปฐม ขณะที่นิคมอุตสาหกรรมต่างๆ ที่อยู่ในทิศทางการไหลของน้ำมีชะตากรรมที่ไม่ต่างกัน แม้ก่อนหน้านั้นภาครัฐจะยืนยันว่าสามารถปกป้องนิคมฯ ให้รอดพ้นจากอุทกภัยได้ก็ตาม

 ส่วนการให้ข้อมูลกับประชาชนในช่วงที่ผ่านมาเป็นไปอย่าง "สับสน" จนประชาชนไม่รู้ว่าจะฟังใคร...จะเชื่อใคร...ความตื่นตระหนกจึงแผ่กระจายเป็นวงกว้าง ต่างคนต่างซื้อกระสอบทราย วัสดุก่อสร้าง รวมทั้งอุปกรณ์ต่างๆ เพื่อป้องกันบ้านเรือนจากปริมาณน้ำ แต่การป้องกันส่วนใหญ่ค่อนข้างจะไร้ผล... เท่ากับว่าสิ่งที่ลงทุนป้องกันไปนั้นเป็นความสูญเปล่าอย่างสิ้นเชิง... ถือว่ารัฐบาลสอบตกด้านการสื่อสารในภาวะวิกฤติอย่างสิ้นเชิง...

 ขณะที่สินค้าอุปโภคบริโภคบางประเภทประสบปัญหาขาดแคลน ทั้งที่โรงงานผู้ผลิตไม่ได้รับผลกระทบ ซึ่งเป็นผลจากความตื่นตระหนกของประชาชนที่ไม่ได้รับข้อมูลอย่างชัดเจน ต่างคนจึงต่างแห่ซื้อสินค้าไปกักตุนจนเกินความต้องการ ทั้งที่บางพื้นที่ไม่ได้เป็นเขตเสี่ยงหรือพื้นที่รับน้ำแต่อย่างใด "ดีมานด์เทียม" เหล่านี้ส่งผลให้สินค้าหายไปจากตลาดอย่างรวดเร็ว ซึ่งไม่ได้เป็นปัญหาเฉพาะในพื้นที่กรุงเทพฯ เท่านั้น เพราะจังหวัดใกล้เคียงไม่ว่าจะเป็น ชลบุรี ระยอง เพชรบุรี ประจวบคีรีขันธ์ เริ่มประสบปัญหาขาดแคลนสินค้าบางประเภทแล้วเช่นกัน จนรัฐบาลต้องแก้ปัญหาโดยการนำเข้าสินค้าบางประเภทเพื่อบรรเทาความเดือดร้อนของประชาชน

 หากข้อมูลจากรัฐบาลที่สื่อสารไปยังประชาชน เป็นข้อมูลที่ชัดเจน และมีความถูกต้องแม่นยำ เชื่อว่าจะช่วยลดความตื่นตระหนกของประชาชนได้ในระดับหนึ่ง ซึ่งจะช่วยให้รัฐบาลเหนื่อยน้อยลง ไม่ต้องคอยแก้ปัญหาตามรายทางเช่นในปัจจุบัน...การไม่ให้ข้อมูลที่แท้จริงกับประชาชน เพราะกลัวว่าประชาชนจะตื่นตระหนก กลับทำให้ประชาชนสับสนและตื่นตระหนกมากยิ่งขึ้น...

 ในด้านการช่วยเหลือผู้ประสบภัยนั้น ต้องยอมรับว่ายังไม่ทั่วถึง แม้ทุกฝ่ายจะช่วยกันอย่างเต็มที่แล้วก็ตาม ส่วนหนึ่งเป็นเพราะจำนวนผู้ประสบภัยค่อนข้างมาก ขณะที่บุคลากร เครื่องไม้เครื่องมือมีค่อนข้างจำกัด ขณะที่การเดินทางไปยังพื้นที่ประสบภัยบางแห่งค่อนข้างลำบาก เพราะระดับน้ำสูงมาก ขณะที่การสร้างความเชื่อมั่นให้กับนักลงทุน ยังคงเป็นความท้ายทายของรัฐบาลเช่นกัน ทำอย่างไรจึงจะกล่อมนักลงทุนต่างชาติไม่ให้ย้ายฐานการผลิตไปยังประเทศอื่น

 ยกสองของรัฐบาลยิ่งลักษณ์...ยิ่งน่าเป็นห่วง เพราะการฟื้นฟูประเทศต้องใช้งบประมาณมหาศาล แม้ยกแรกจะไม่เข้าตา...แต่หวังว่ายกสองคงตีตื้นขึ้นมาได้...เพราะประชาชนคาดหวังว่าการใช้งบประมาณทุกบาททุกสตางค์จะเป็นประโยชน์ต่อส่วนรวมอย่างแท้จริง...อย่าซ้ำเติมประเทศ...โดยการหากินบนความเดือดร้อนของประชาชน!