จากประชาชาติธุรกิจ
โดย สมปอง แจ่มเกาะ
ช่ วง 1-2 สัปดาห์นี้ บ้านเรามีเหตุบ้านการเมืองที่น่าติดตามหลายเรื่องหลัก ๆ คงเป็นเรื่องผู้นำ 2 ประเทศมหาอำนาจโลก สหรัฐอเมริกาและจีน ที่เดินทางมาเยือนไทยในเวลาไล่เลี่ยกัน เริ่มจากบารัก โอบามา ประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกา ที่บินข้ามน้ำข้ามทะเลมาเหยียบแผ่นดินสยามเป็นครั้งแรกในวันที่ 18 พฤศจิกายน ถัดมาอีก 2 วัน นายเหวิน เจีย เป่า นายกรัฐมนตรีสาธารณรัฐประชาชนจีน
ในห้วงเวลานั้น ทั้งโลกจะต้องจับจ้องและมองมาที่เมืองไทยเป็นจุดเดียวจากนั้นเป็นคิวของเส ธ.อ้าย พล.อ.บุญเลิศ แก้วประสิทธิ์ แกนนำกลุ่มองค์การพิทักษ์สยาม (อพส.) ที่นัดชุมนุมใหญ่ในวันที่ 24 พฤศจิกายนนี้ ที่ลานพระบรมรูปทรงม้า
ส่วน จะชอตหรือไม่ชอต จะระคายผิวรัฐบาลได้มากน้อยแค่ไหน แรงสะท้อนจะดีดกลับไปยังเสธ.อ้าย อย่างไรหรือไม่ บรรดาคอการเมืองคงคอยเงี่ยหูฟัง เท่าที่สดับตรับฟังมา เห็นทีว่าจะยาก และคงไม่สามารถทำให้อำนาจทางการเมืองเกิดการเปลี่ยนแปลงได้ตามที่ใจคิด แต่ทางฟากฝั่งรัฐบาลเขาก็ไม่ประมาท
สนุกขึ้นมาอีก เป็นเรื่องการอภิปรายไม่ไว้วางใจ 3 รัฐมนตรี คือ ร.ต.อ.เฉลิม อยู่บำรุง รองนายกฯ พล.อ.อ.สุกำพล
สุวรรณ ทัต รัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม พล.ต.ท.ชัจจ์ กุลดิลก รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงมหาดไทย ที่งานนี้ ท่านสมศักดิ์ เกียรติสุรนนท์ ประธานรัฐสภา กำหนดไว้ 4 วัน คือ 25-26-27 และให้ลงมติในวันที่ 28 พฤศจิกายนและคงจบลงด้วยภาพการยกมือสลอนเป็นฝักถั่ว
ไว้วางใจอย่างท่วมท้น
อีก เรื่องหนึ่งที่เป็นกระแสมาเป็นระยะ ๆ และตอนนี้มีเสียงวิพากษ์วิจารณ์ที่แรงขึ้น คือการถอดถอนยศ นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ หัวหน้าพรรคประชาธิปัตย์ ในฐานะผู้นำพรรคฝ่ายค้าน ที่มี พล.อ.อ.สุกำพล สุวรรณทัต รมว.กลาโหม เป็นคนเดินเกม
ใครถูกใครผิด ใครพูดจริงพูดเท็จ คงต้องใช้วิจารณญาณในการรับข้อมูลข่าวสาร และต้องพิจารณาอย่างถ้วนถี่และเป็นกลาง เชื่อว่างานนี้ ท้ายที่สุด ก็คงต้องพึ่งอำนาจศาล ให้ท่านช่วยชี้ขาดแต่ที่แน่ ๆ เมื่อเล่นกันแรงขนาดนี้ คงจะไม่เผาผีกันเป็นแน่แท้
ใครจะคิดอย่างไร ก็นานาจิตตังครับ สำหรับผม นี่คือปรากฏการณ์ที่สะท้อนถึงความไม่ปกติทางการเมืองของบ้านเราในเวลานี้ และแวบหนึ่งของความคิด ทำให้คิดถึงนวนิยายการเมือง เรื่อง "อำนาจ" ของ ประภัสสร เสวิกุล ที่ตีพิมพ์ครั้งแรก เมื่อประมาณปี 2526-2527 หรือประมาณ 30 ปีมาแล้ว เห็นจะได้
"อำนาจ" เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นในประเทศสมมติ ชื่อ "เอล เควญญ่า" แถบละตินอเมริกา ที่ประชาชนเจ้าของประเทศยังถูกทำให้โง่และจน ถูกเอารัดเอาเปรียบต่าง ๆ นานา ขณะผู้ปกครอง ข้าราชการ นักการเมืองที่มาจากการเลือกตั้ง นักปฏิวัติรัฐประหาร คล้ายว่าคือผู้ที่ทำให้ประชาชนได้มีความหวังขึ้นมาในช่วงแรก จากการที่พวกเขาได้มาซึ่งอำนาจ แล้วถูกแย่งอำนาจ หมุนเวียน ผลัดเปลี่ยนกันมีอำนาจ ครั้งแล้วครั้งเล่า ด้วยวิธีการต่าง ๆ
นวนิยายเรื่องนี้ แม้จะไม่เหมือนกับการเมืองไทยในเวลานี้ชนิดร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่โดยภาพรวมนั้น ก็มีส่วนคล้ายกันอยู่ไม่น้อย
สำหรับ ผมมองเป็นภาพไม่ดีนักกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับการเมืองไทยในเวลานี้ ตอนนี้ ทุกคนต่างหิวกระหายใน "อำนาจ" อยากมีอำนาจ และใช้วิธีการต่าง ๆ นานา เพื่อให้ได้มาซึ่งอำนาจ และเมื่อมีอำนาจแล้ว ก็พยายามจะรักษามันไว้ให้ยาวนานตลอดไป การลงจากอำนาจ เป็นสิ่งที่เขาเหล่านั้นยอมรับไม่ได้ หรือไม่ยอมรับ
แท้ที่จริงแล้ว เขาเหล่านี้รักประเทศชาติประชาชนจริงหรือ หรือมีอะไรที่แอบแฝงอยู่ข้างหลังคำพูดที่สวยหรูหากบรรดาท่านผู้ทรงเกียรติ ทั้งหลายปรับวิธีคิด หรือ
มุมมองบ้าง เลิกยึดติดกับอำนาจ มองประเทศชาติประชาชนเป็นที่ตั้ง การเมืองก็จะไม่เป็นเรื่องที่น่าเบื่อหน่าย การเมืองจะไม่เป็นเรื่องสกปรก
ประเทศไทยจะเจริญและโชติช่วงชัชวาลขึ้นอีกเป็นกอง
สำนักงานบัญชี,สำนักงานสอบบัญชี,ทำบัญชี,สอบบัญชี,ที่ปรึกษา,การจัดการ,เศรษฐกิจการลงทุน
