จาก กรุงเทพธุรกิจออนไลน์
พอใจ พุกกะคุปต์
ผู้บริหารองค์กรชื่อดังๆ ขั้นแนวหน้า หรือบริษัทระดับ 5 ดาว ต่างเคยพิศวงงงงวยว่า ทำไมหนา พนักงานจึงกล้าลาออก
องค์กรเราชื่อก็ดัง เงินก็ดี โอกาสก็มีให้ ไม่เข้าใจครับ
แต่ปัจจุบัน จากผลการวิจัยของหลากหลายค่ายใหญ่ในเรื่ององค์กรและการบริหารบุคลากร ปริศนาข้างต้นได้ถูกไข ไม่เป็นความลับอีกต่อไป ว่า ทำไมเขาไม่อยู่
People join organizations, but leave their managers. ตอนเลือกทำงาน คนมักมองว่าอยากทำงานที่องค์กรใด แต่เหตุผลใหญ่ที่ทำให้เขาเลือกที่จะออกหรือไม่ คือหัวหน้างานโดยตรง
ทั้งนี้ ปัจจัยที่ทำให้คนตัดสินใจลาออกมีหลากหลาย ไม่ว่าจะเป็นปัญหาสุขภาพ งานหนัก เงินน้อย ไปเรียนต่อ พ่อรวย ฯลฯ
แต่เหตุผลที่ใหญ่ที่สุดจนฉุดเขาไม่อยู่ ไม่มีอะไรสู้ ปัจจัยที่เกิดจากการบริหารของหัวหน้า
เข้าข่าย "คับที่อยู่ได้ คับใจอยู่ยาก"
มนุษย์ทำงานท่านใดไม่เคยพานพบประสบการณ์ที่ต้องผ่านความขมขื่น บางครั้งต้องหน้าชื่นอกตรม เพราะมีหัวหน้าร้าย กรุณาตระหนักว่าท่านเป็นคนส่วนหยิบมือ ที่ถือว่าโชคดียิ่ง
เพราะคนส่วนใหญ่ มักเคยคับข้องใจในตัวผู้ที่ดูแลตน จนทนไม่ได้ ไล่เลียงตั้งแต่หัวหน้าบ้าอำนาจ ปราศจากความปรานี ไม่มีศีลธรรม ลำเอียง ไม่โปร่งใส ทำงานไม่เป็น เล่นการเมือง เรื่องดีเข้าตัวเรื่องชั่วลูกน้องรับไป หรือไม่หือไม่อือ ไม่ตัดสินใจ ไม่มีน้ำยา ฯลฯ
วันนี้ มาคุยกันถึงวิธีที่จะช่วยเหล่าบรรดามวลมหาลูกน้อง ที่ยังต้องยืนหยัดอย่างชาญฉลาดเฉกเช่นมืออาชีพ ซึ่งต้องเผชิญกับปัญหาแสนสามัญ อันว่าด้วยการมีหัวหน้าที่เราไม่ถูกชะตาด้วย
1. มองหัวหน้าให้เป็นเสมือน “ลูกค้า” คนสำคัญ
ลูกค้าดีๆ ย่อมมี แต่ลูกค้ายากๆ ก็มีมากมาย คนทำมาค้าขายล้วนตระหนักว่า แม้จะยากแค่ไหน หากเป็นลูกค้าคนสำคัญ ฉันก็ต้องพยายามดูแล
เราต้องเข้าไปในใจลูกค้าอย่างไร กรุณาเริ่มใช้ทักษะนั้นทำความเข้าใจหัวหน้า
มองจากมุมของเขา อาจทำให้เข้าใจมากขึ้นว่า ทำไมเขาจึงมีพฤติกรรมซึ่งดูประหนึ่งประหลาดขาดสติ
ลูกค้าโวยวายเสียงลั่น ว่าฉันสั่งก๋วยเตี๋ยวตั้งนานแล้ว ทำไมยังไม่มา ชักช้า โต๊ะข้างๆ มาทีหลังทำไมได้ก่อน!
พนักงานธรรมดาๆ สามารถคิดเคียดแค้นในใจว่า "อุตะ! นานยังไง เพิ่งสั่งได้ไม่ถึง 10 นาที ขี้โวย โต๊ะข้างๆ เขามาสั่งไว้ล่วงหน้า ไม่รู้เรื่อง ยังไปว่าเขา #@%$! " หน้าพนักงานจึงหงิกเอาๆ โดยไม่รู้ตัว
พนักงานขั้น “กว่า” จะสามารถคิดข้ามความเคือง และเห็นเรื่องราวจากมุมลูกค้าว่า
10 นาทีสำหรับเราอาจดูไม่นาน แต่สำหรับคนโมโหหิว 10 นาทีเหมือนนานไม่มีที่สิ้นสุด และจะหงุดหงิดเป็นทวีคูณ เมื่อเห็นกับตาว่าโต๊ะข้างๆเพิ่งมานั่ง เหมือนสั่งทีหลัง แต่ได้ก่อนจริงๆ
เมื่อมองได้เช่นนี้ ย่อมมีหลายวิธีที่แก้ไขได้ อาทิ รีบบริการน้ำหวานให้ไว, ขอโทษไปก่อน, บอกให้รู้ว่าโต๊ะข้างๆ เขานั่งทีหลังแต่สั่งไว้ก่อนครับ, หรือ แถมเกี้ยวกรอบให้เคี้ยวเล่นๆ ระหว่างรอ จะได้คลายโมโหหิว ฯลฯ
ฉันใดฉันนั้น เมื่อพบหัวหน้าโวยวายว่า เราทำเอกสารผิดพลาด ขาดความรอบคอบ ไม่รับผิดชอบผลงาน ทำเอาเขาถูกต่อว่าจากหัวหน้าเขาอีกทีในที่ประชุมใหญ่
ลูกน้องธรรมดาทั่วไปๆ คงคิดเคียดแค้นคล้ายกัน อาทิ
"ก็ฉันทำงานคนเดียว กระหน่ำให้ทำมากขนาดนั้น ย่อมมีผิดมั่ง ขอคนเพิ่มก็ไม่ให้ นี่ไง ผลก็เป็นเช่นนี้ ดี!ได้รู้สึก"
“งานด่วนขนาดนี้ ทำให้เสร็จก็ดีถมถืด ไม่มีฉัน เธอจะจืดกว่านี้”
“งานที่ผิดเป็นเพราะตัวเลขที่ทีมอื่นส่งต่อมาให้ แล้วฉันจะตรัสรู้ได้ไง ว่าผิดคนมั้ง”
“ลูกน้องผิด หัวหน้าทำไมไม่แก้ แย่พอกันแหละ” ฯลฯ
ลูกน้องขั้น “กว่า” จะมองทะลุว่า ท่านลูกค้าคนสำคัญที่ชื่อ "พี่หัวหน้า" ท่านเพิ่งเสียหน้ามาหยกๆ ถูกต่อว่าในที่ประชุมใหญ่ เพราะเอกสารผิดพลาด จะเกิดจากอะไร วินาทีนั้นคงยังไม่ใช่เวลาชี้แจง เพราะในหู “ลูกค้า”การอธิบายทันที ฟังกี่ทีๆ ก็ไม่เหมือน “ชี้แจง”เพราะฟังคล้ายกลายเป็น "แก้ตัว" เสียทุกครั้ง
เวลานี้ “ผู้ให้บริการ” ขั้น “กว่า” จะรับฟังอย่างตั้งใจ ไม่เร่งเติมเชื้อไฟให้โหมกระพือ กล้าขอโทษ และรอชี้แจงยามจังหวะเหมาะ
ทั้งหมดนี้เป็นเพราะเรานั่งในใจเขา จึงเข้าใจ นั่นเอง
2. ไม่ปล่อยให้ตัวเราตกต่ำเพราะความขัดแย้ง
หลายท่านคงเคยเห็นพนักงานบางคน ที่เขารักการบ่นหัวหน้า พี่กรุณาอย่าได้ลับตา เจ๊นินทาไม่ยั้ง พรั่งพรู เรื่องนอกเรื่องใน ไส้กี่ขด แจงชัด จัดเต็ม
ยิ่งกระพือขยายวงกว้างเท่าไหร่ เจ๊ยิ่งยินดี เพราะเหมือนมีพวก สะใจ ให้มันรู้ไปว่าใครดีใครชั่ว
หารู้ไม่ว่า ความสะใจ ช่างไม่จีรัง
นอกจากการนินทาจะไม่ช่วยอะไร คนที่แก้ปัญหาโดยการว่าร้าย จะดูคล้ายๆตัวอิจฉาในละครน้ำเน่า ซึ่งในที่สุด คำที่เหมือนมีด จะกลับมาทั้งขีด ทั้งบาด ทั้งปาดตนเอง
ทั้งนี้ เป็นเพราะพวกเราทุกคนต่างล้วนมี “แบรนด์”ส่วนตน หรือมีภาพลักษณ์ที่คนรอบข้างมองเห็ย
จะบริหารจัดการ “แบรนด์”นี้อย่างไร ไม่มีใครทำได้ดีและยั่งยืนเท่าตัวเรา ผู้เป็นเจ้าของแบรนด์
เพื่อนในที่ทำงานอาจเห็นสนุก นินทานายกลายเป็นเรื่องขำๆ แต่จะให้ร่วมชะตาร้าย กลายเป็นพวกอย่างจริงจังจริงใจ ไม่น่าง่ายอย่างหวัง
หลายคนอาจเลิกคบค้าเราใกล้ชิด เพราะคิดว่าเจ๊ชอบหาเรื่อง หรือชอบฟื้นฝอยหาตะเข็บ ตัวเจ็บแล้วจะทำให้เขาป่วยด้วย ให้ช่วยอย่างอื่นเหมาะกว่า
คนอื่นๆที่เป็นผู้ใหญ่ ก็ได้เห็นระดับวุฒิภาวะและวิธีแก้ปัญหา จึงต้องชั่งใจหนัก ถ้าต้องรับเจ๊เป็นลูกน้อง
สรุปว่า แม้หัวหน้าไม่ดีจริง ก็มิได้เป็นข้ออ้างที่เราจะทำร้ายทั้งภาพลักษณ์และอนาคตตัวเอง ไม่ว่าจะจากการนินทาว่าร้าย หรือวิธีอื่นใด เช่น เริ่มมาสาย หมดกำลังใจทำงาน เขาอยากไม่ดี ฉันจะดีไปทำไม ฯลฯ
ผลสุดท้ายนายอาจรอด คนที่ไม่ปลอดภัยคือเรา
สัปดาห์หน้า มาหารือกันต่อ ว่าทำงานกับหัวหน้าที่เข้าขากันไม่ได้ ทำอย่างไรดี มีอีกหลายวิธีให้เลือกค่ะ
สำนักงานบัญชี,สำนักงานสอบบัญชี,ทำบัญชี,สอบบัญชี,ที่ปรึกษา,การจัดการ,เศรษฐกิจการลงทุน
