จาก ASTVผู้จัดการออนไลน์

เมื่อ เสื้อรุ่น และเสื้อน้องใหม่ของมหาวิทยาลัย สัญลักษณ์แห่งความสามัคคี กลายมาเป็นเครื่องมือที่คนกลุ่มหนึ่งสามารถนำมาใช้เป็นข้ออ้างในการหาผล ประโยชน์ให้กับตัวเอง ด้วยการ ‘ทุจริต’ จากกรณีที่มีการ เปิดเผยเรื่องราวของการจัดซื้อเสื้อน้องใหม่ โดยมีองค์การนิสิตของมหาวิทยาลัยถูกตั้งข้องสงสัยเกี่ยวกับกรณีทุจริต ผ่านการตั้งกระทู้ในเวปไซด์พันทิป ได้มีการนำข้อมูลลับที่เจ้าของกระทู้ยืนยันว่าเป็นข้อมูลจริง แต่ไม่ต้องการทำให้ผู้ใดเสื่อมเสีย เพียงแค่ต้องการแก้ปัญหาที่เกิดจากการทุจริตนี้เท่านั้น โดยฝากประเด็นให้ชาวสังคมออนไลน์ช่วยกันหาคำตอบไว้คือ
       
       1.เราจะตรวจสอบ การจัดซื้ออุปกรณ์ต่างๆ ระหว่างนักศึกษาด้วยกันอย่างไร เพราะนอกจากเสื้อตัวนี้ก็มีเสื้อคณะ เสื้อสาขาอีกตัวละหลายร้อยบาท
       
       2.รุ่นพี่มีสิทธิในการตั้งราคา เก็บส่วนต่างมากน้อยแค่ไหนเพราะทำในฐานะตัวแทนนักศึกษาด้วยกัน
        
       3.สุดท้ายเหตุการณ์นี้จะจบและถูกแก้ไขอย่างไรภายใต้ การหลับตาข้างเดียวของอาจารย์
       
       #ใครมีข้อมูลว่าหากสั่งทำเสื้อโปโลสีขาว สักหมื่นตัว จะตกตัวละเท่าไรแล้วขอข้อมูลด้วยนะ
       
       สุดท้ายเราอยากจะฝากไว้ว่า หากเราทุกคนรักน้องๆ ปีหนึ่งจริง อยากให้ช่วยปกป้องสิทธิของน้องเราด้วย
       ไม่ให้ใครมารังแก มาเอาเปรียบน้องเราได้ ถึงจะเรียกว่ารักน้องจริงๆ และขอภาวนาให้เรื่องนี้หมดไปจากสังคมไทยไวๆ
       
       อยากให้ลองคิดดูว่าน้องปีหนึ่งเข้ามาใหม่ต้องซื้อของต่างๆ มากมายอยุ่แล้วในชีวิต และบ้านทุกคนคงไม่ได้มีเงินลำพังต้องซื้อของอะไรพวกนี้ก็แแย่เต็มทีแล้ว ก็มาถูกเก็บส่วนต่างนี้ไปอีกในปริมาณมากๆ เราห่วงน้องเราเหมือนกัน
       
       ข้อความที่ถูกนำ มาเผยแพร่ เป็นภาพของการพูดคุยกันผ่านสื่อออนไลน์ของคนกลุ่มหนึ่งที่มีส่วนเกี่ยวข้อง กับการจัดทำเสื้อรุ่น ที่คาดว่าน่าจะเป็นนักศึกษาในระดับผู้นำขององค์การนิสิต มหาวิทยาลัยบูรพา เพราะได้มีการกล่าวถึงการคัดเลือกร้านที่จะมาจัดทำเสื้อรุ่นในครั้งนี้ โดย มีข้อความการสนทนาที่ส่อไปในทางทุจริตและไม่โปร่งใสของกลุ่มคนดังกล่าว เช่น เรื่องของการล็อบบี้ให้เลือกร้านค้าที่ต้องการ สำหรับการจัดทำเสื้อรุ่น 10,000 ตัว และจำนวนเงินที่จะได้รับเป็นส่วนแบ่งจากส่วนต่างของการจัดทำเสื้อรุ่น พร้อมทั้งยังระบุอีกว่าค่าเสื้อที่ถูกขายไปยังนักศึกษาชั้นปีที่ 1 จะมีราคาสูงถึง 200 บาท โดยเงินส่วนต่างนั้นสโมสรกับส่วนกลางจะได้ไป และยังมีการบังคับซื้อยกแพคเกจ รวมแล้วประมาณหนึ่งพันบาท หรือมากถึงหลายพันบาทต่อคนเลยทีเดียว

หลัง จากที่กระทู้ในพันทิปเผยแพร่ได้ไม่นาน และได้มีการอ้างถึงมหาวิทยาลัยบูรพาอย่างชัดเจน ทั้งแบบเสื้อ ที่ตั้งของมหาวิทยาลัย และประเพณีวิ่งเขา จึงได้มีการตรวจสอบข้อเท็จจริงไปที่สโมสรนิสิตของมหาวิทยาลัยบูรพา เพื่อชี้แจงถึงข้อกล่าวหานี้ ในทุกปีประเพณีการรับน้องของมหาวิทยาลัยบูรพาจะต้องมีการจัดทำเสื้อรุ่นใน แต่ละปีให้กับรุ่นน้องปี 1 ประกอบด้วยเสื้อคณะ 2 ตัว และเสื้อรุ่นอีก 1 ตัว ที่น้องๆ จะต้องใส่เหมือนกัน จึงจำเป็นที่จะต้องซื้อตามที่สโมสรนิสิตของแต่ละคณะระบุไว้
       
        1.เสื้อประจำรุ่นที่ 60 มหาวิทยาลัยบูรพา ราคา 200 บาท
        2.เสื้อคณะ… (เสื้อโปโล) ราคา 250 บาท
        3.เสื้อคณะ…(เสื้อยืด) ราคา 150 บาท
        4.ป้ายชื่อ สายคล้องคอ และสมุดกิจกรรม ราคา 150 บาท
        5.ค่ากิจกรรมในช่วงรับน้องประชุมเชียร์ ราคา 200 บาท
           รวมแล้วเป็นเงิน 950 บาท
       
        แม้ว่าสิ่งต่างๆ เหล่านี้รุ่นพี่จะยืนยันว่า น้องปี 1 จะซื้อหรือไม่ซื้อก็ได้ แต่สิ่งที่น้องปี 1 ทุกคนรับทราบโดยทั่วกันก็คือ “ไม่ซื้อก็ได้แต่มันจำเป็น” ผ่านกระบวนการกดดันต่างๆ ซึ่งสุดท้ายแล้วสิ่งที่จำเป็นก็ต้องซื้ออยู่ดี…
       
       จากกระแสวิพากษ์ วิจารณ์ดังกล่าวทำให้ทางมหาวิทยาลัยบูรพาได้ตั้งคณะกรรมการสอบสวนข้อเท็จ จริงในประเด็นนี้แล้ว โดยเริ่มตั้งแต่วิธีการคัดเลือกร้านค้าให้ทำเสื้อรุ่นจะบ่งบอกได้ว่ามีการ ล็อบบี้ให้เลือกร้านผลิตเสื้อหรือไม่ และจากการตรวจสอบครั้งนี้ทำให้ทราบถึงขั้นตอนว่า มีการจัดตั้งคณะกรรมการพิจารณาเนื้อผ้า โดยมีร้านที่เสนอตัวจะทำเสื้อส่งตัวอย่างเสื้อและเนื้อผ้าแบบต่างๆ มาให้คณะกรรมการคัดเลือกในราคาที่ต่างกันตามคุณภาพของเนื้อผ้า
       
        องค์การนิสิตให้ข้อมูลว่า ในทุกๆ ปี จะมีร้านค้าติดต่อเข้ามาเอง จึงไม่มีการเปิดประมูลแต่อย่างใด เมื่อส่งตัวอย่างพร้อมราคามาแล้ว จะมีคณะกรรมการทั้งหมด 12 คน มาคัดเลือกโดยการโหวตเลือกเนื้อผ้าของแต่ละร้าน กรรมการทั้งหมดจะไม่รู้ว่าเนื้อผ้าในแต่ละแบบมาจากร้านใดจึงไม่สามารถ ล็อบบี้เลือกร้านค้าได้ เป็นคำยืนยันจากองค์การนิสิตมหาวิทยาลัยบูรพา ซึ่งขัดแย้งกับข้อความที่ถูกนำมาเผยแพร่ทางอินเทอร์เน็ตโดยสิ้นเชิง
       
        ผลจากการเลือกร้านค้าในการผลิตเสื้อปีนี้เป็นร้านที่ตรงกับข้อความที่ปรากฏ ในแชท ซึ่งชนะไปด้วยคะแนน 7 เสียง จากคณะกรรมการทั้งหมด 12 คน เป็นร้านค้าที่อยู่ในเขตบางแค และทำสัญญาซื้อเสื้อโปโลจำนวน 10,000 ตัว ในราคาตัวละ 178 บาท รวมเป็นเงินกว่า “2,100,000 บาท” และได้นำไปจำหน่ายให้กับนิสิตชั้นปีที่ 1 ในราคาตัวละ 200 บาท โดยในราคาสองร้อยบาทนี้ องค์การนิสิตได้ยอมรับว่า เกิดจากการบวกค่ากิจกรรมอื่นๆ ลงไปด้วย ดังนี้
       
        เสื้อราคา 200 บาท
        ต้นทุน 178 บาท
        องค์การนิสิต 7 บาท (ไว้ทำกิจกรรมนักศึกษา)
        ส่วนต่าง 15 บาท (ให้สโมสรนิสิตของแต่ละคณะ)
โดยราคาที่ได้บวกเพิ่มไป นั้น นำไปไว้สำรองในการทำกิจกรรมอื่นๆ เนื่องจากงบประมาณไม่เพียงพอ วิธีการจัดซื้อเช่นนี้ต้องยอมรับว่า ปฏิบัติสืบต่อกันมาเป็นเวลาหลายปีจนไม่สามารถสรุปได้ว่านี่คือรูปแบบของการ ทุจริตหรือไม่ แต่ถ้าเทียบกับการจัดซื้อจัดจ้างตามระเบียบปกติของหน่วยงานราชการแล้วจะเห็น ว่ามีวิธีการที่แตกต่างกันเป็นอย่างมาก เพราะส่วนใหญ่ในหน่วยงานราชการจะใช้วิธี “การประมูล” จากบริษัทหรือร้านค้าต่างๆ ไม่ใช่ “การโหวต” เหมือนที่องค์การนิสิตมหาวิทยาลัยบูรพาปฏิบัติ จึงทำให้เกิดความไม่ไว้ว่างใจเกิดขึ้น
       
        ในความเป็นจริงแล้ว ตามระเบียบพัสดุที่ถูกต้องหน่วยงานจะต้องมีการกำหนดคุณสมบัติให้ชัดเจน เช่น ลักษณะเนื้อผ้า ก่อนกำหนดราคากลาง และประกาศเปิดรับซองประมูลเพื่อให้ร้านค้ายื่นซองประมูลแข่งขันกันด้านราคา จากนั้นจึงเลือกร้านที่ราคาต่ำที่สุด เมื่อสอบถามไปยังองค์กรที่ดูแลด้านการทุจริตได้ระบุว่า ไม่ได้มีกฎหมายที่จะต้องตรวจสอบให้ลึกซึ้งไปถึงองค์การนักศึกษา ถือว่าเป็นหน้าที่ของทางมหาวิทยาลัยที่จะต้องกำกับการทำงานขององค์การนัก ศึกษาให้เกิดความโปร่งใสมากที่สุด
       
        และเมื่อสอบถามไปยัง สตง. หรือสำนักงานตรวจเงินแผ่นดิน ว่าสามารถเข้ามาตรวจสอบเรื่องนี้ได้หรือไม่ ก็ได้รับคำตอบว่า สตง.ไม่มีอำนาจในการตรวจสอบการจัดซื้อจัดจ้างขององค์การนักศึกษา หากเป็นโครงการที่ไม่ได้ใช้งบประมาณโดยตรงจากมหาวิทยาลัย แต่มหาวิทยาลัยต้องช่วยตรวจสอบภายใน ผ่านกลไกของกองกิจการนักศึกษา สภานักศึกษา เพื่อให้การบริหารงานขององค์การนักศึกษาที่ถูกต้อง
       
        ขณะเดียวกันเจ้าหน้าป้องกันและปราบปรามการทุจริต หรือ ปปช. ได้ให้รายละเอียดเพิ่มเติมว่า ปปช. เองก็ไม่มีอำนาจเข้าไปตรวจสอบองค์การนักศึกษาแม้จะมีข้อมูลว่า มีวิธีการหรือช่องทางที่ทำให้เกิดการทุจริตได้ก็ตาม ปปช. เองทำได้เพียงเน้นไปที่การรณรงค์ไปยังกลุ่มนักศึกษา จัดทำโครงการต่างๆ ที่เป็นประโยชน์ เช่น บัณฑิตไทยไม่โกง หรือจัดประกวดผลงานต้านทุจริต ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ต้องอาศัยความร่วมมือจากอาจาย์ที่ต้องคอยแนะแนวทางการจัด ซื้อจัดจ้างที่ถูกต้องให้กับนิสิตนักศึกษาต่อไป.

สำนักงานบัญชี,สำนักงานสอบบัญชี,ทำบัญชี,สอบบัญชี,ที่ปรึกษา,การจัดการ,เศรษฐกิจการลงทุน