ผลงานมากมาย แต่ยังมาบอกว่าไม่มีคุณภาพ

โดย : ดร.บวร ปภัสราทร

จาก กรุงเทพธุรกิจออนไลน์

เรื่องหนึ่งที่มักสร้างความหงุดหงิดให้กับผู้บริหาร โดยเฉพาะท่านที่เป็นดาวรุ่งในวงการคือการรับประเมินคุณภาพ

ท่านว่าท่านสร้างผลงานไว้มากมายหลายอย่าง ทุกอย่างที่ทำท่านก็ว่าโดดเด่นทั้งนั้น แต่ยังมาประเมินว่าท่านยังไม่มีคุณภาพ ยังมาว่าทำงานที่ยังไม่เป็นระบบ ยังมาว่าไม่มีประสิทธิผล ผู้บริหารบางท่านเชื่อว่าฉันรู้ฉันเก่งกว่าคนที่มาประเมินคุณภาพเสียอีก เก่งน้อยกว่าฉัน โดดเด่นน้อยกว่าฉัน ยังบังอาจมาบอกว่าฉันยังมีคุณภาพไม่ถึงระดับเสียอีก

เวทีการประกันคุณภาพจึงเป็นเวทีที่ผู้บริหารดาวรุ่งบางท่าน ใช้วาทะเพื่อสำแดงความโดดเด่นของท่านกับผู้ประเมินคุณภาพมากกว่าที่จะเป็นกระจกสะท้อนบางมุมที่ท่านมองไม่เห็นในระหว่างที่เดินหน้าการงานนั้น ซึ่งแสดงวาทะโดดเด่นอย่างไรก็ไม่ได้ทำให้ผลการประเมินคุณภาพเปลี่ยนแปลงไปได้ ได้แค่สะใจว่าฉันได้ตอบโต้ไปตามที่ฉันคิดว่าจะทำให้ผู้ประเมินเสียหน้าเสียตาไปแล้ว และตามมาด้วยโทสะที่ค้างอยู่กับตัวท่านอีกนานวัน บางครั้งยังทิ้งความสับสนค้างไว้ในการตัดสินใจบริหารการงานในวันหน้าอีกด้วย หากท่านใดที่มีความรู้สึกแบบเดียวกันนี้กับการประเมินคุณภาพงานของท่าน ขอให้ลองตั้งหลักใหม่อีกแบบหนึ่งดูบ้าง ท่านอาจจะลดผลข้างเคียงในวันหน้าได้ไม่ต้องเจ็บอกเจ็บใจ มีโมโหโทโสโดยไม่ควรที่จะเกิด

จะชอบหรือไม่ชอบก็ตาม แต่ต้องทำใจยอมรับให้ได้ว่าบ้านเมืองเราในวันนี้ อย่างไรเสียก็ต้องมีการประเมินคุณภาพ เพราะจากการจัดอันดับแทบทุกสำนักในโลกนี้ จัดให้บ้านเมืองเราอยู่ในกลุ่มที่พัฒนาได้ด้วยการเพิ่มประสิทธิภาพและประสิทธิผลในการทำงาน เราเกินเลยระดับที่แค่ทำให้ได้มาแล้ว เรากำลังต้องข้ามกำแพงผลิตภาพไปให้ได้ จึงจะไปสู่การพัฒนาที่ก้าวกระโดดได้ด้วยนวัตกรรม และการรู้จักเสี่ยงอย่างชาญฉลาด แต่กว่าที่จะไปถึงวันนั้นได้ จะทำโรดแมพอะไร ก็ต้องคำนึงถึงประสิทธิภาพและประสิทธิผลเอาไว้ก่อน อย่าเพิ่งรีบร้อนแสดงตัวเป็นจอมนวัตกรรมกันเลย ดังนั้น จะทำการงานอะไรในวันนี้ ยังไงก็มีคนมาถามว่าจะรับประกันได้อย่างไรว่าที่ทำอยู่นั้นมีประสิทธิภาพ และมีประสิทธิผล ถ้ายอมรับความจริงนี้ได้ ใจก็จะสบายที่จะอยู่กับคำถามเกี่ยวกับประสิทธิภาพ และประสิทธิผล สามารถมองผู้ประเมินคุณภาพไม่ใช่คนหาเรื่องจับผิดได้อย่างไม่คับข้องใจ จะพูดคุยอะไรก็ทำได้ด้วยความสบายใจ ไม่ใช่คิดในใจตลอดเวลาว่าจะบอก และจะหลอกอย่างไรดี คำถามเกี่ยวกับประสิทธิภาพและประสิทธิผลจะกลายเป็นคำถามที่เราภูมิใจที่จะตอบ ไม่ใช่หวานอมขมกลืนอีกต่อไป

ถ้าจะบอกใครสักคนหนึ่งได้ว่างานที่ฉันทำอยู่นี้มีประสิทธิภาพ ก็ต้องบอกให้ได้ก่อนว่าฉันทำงานโดยมีขั้นตอนอย่างไร ซึ่งขั้นตอนเหล่านั้นเกิดขึ้นมาได้โดยการวางแผนไว้แล้วล่วงหน้า ไม่ใช่ทำตามสถานการณ์ หรือทำตามความชอบของตัวฉัน การบอกคนอื่นได้ว่าขั้นตอนการทำงานของเราเป็นอย่างไร เริ่มต้นอย่างไร ต้องการอะไรบ้าง ระยะเวลาที่ทำเป็นอย่างไร ไม่ได้ให้ประโยชน์เฉพาะกับการประเมินคุณภาพ แต่ให้ประโยชน์กับตัวเราด้วย เราจะมีสติกับการงานที่เราทำมากขึ้น เมื่อมีสติกับงานที่เราทำแล้ว วันใดที่เรามีสมาธิกับการงานของเราได้ เราจะเกิดปัญญารู้เห็นว่าการงานของเรานั้นจะปรับเพิ่มประสิทธิภาพขึ้นมาได้อย่างไร ทำงานเดิมเสร็จเร็วขึ้น เหนื่อยน้อยลง ค่าใช้จ่ายลดลง การที่สามารถบอกให้คนอื่นทราบขั้นตอนการทำงานของเราได้จะช่วยให้มองลู่ทางที่จะปรับปรุงประสิทธิภาพและประสิทธิผลได้ จึงเป็นหนทางสู่ความเจริญงอกงาม ไม่ใช่การบำเพ็ญทุกรกิริยาแต่ประการใด ทำให้ไม่ต้องกังวลอีกต่อไปว่า ใครจะมาประเมินคุณภาพกระบวนการทำงานของเราด้วยวิธีการประเมินแบบใด จะใช้ตลับเมตร หรือสายวัดมาวัดตัวเรา ผลที่ได้ก็ไม่แตกต่างกัน ตราบเท่าที่คนวัดยังเป็นคนปกติ

ถ้าจะบอกใครได้ว่างานที่ฉันทำมีประสิทธิผล ก็ต้องบอกนำไปก่อนว่าฉันตั้งใจจะทำอะไร ประสิทธิผลได้มาจากผลงานที่สอดคล้องกับที่ตั้งใจไว้ว่าอยากให้เป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ผลที่เกิดขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจไว้ ไม่สามารถยืนยันได้ว่างานของเรามีประสิทธิผล ซึ่งประเด็นประสิทธิผลนี่แหละที่มักเป็นที่ขุ่นเคืองของท่านผู้บริหารดาวรุ่งพุ่งแรงทั้งหลาย เพราะท่านมักจะเป็นจอมกิจกรรม หมายถึงทำไปหมดทุกเรื่องที่ท่านมองเห็นโอกาสเหนื่อยมากแล้วยังมาบอกว่าไม่มีประสิทธิผล มันก็โกรธกันเท่านั้นเอง ดังนั้นก่อนจะสร้างสรรค์สารพัดกิจกรรม สารพัดการงานขึ้นมา ขอให้หยุดคิดก่อนสักนิดว่าที่กำลังจะทำนั้น มันช่วยให้บรรลุวิสัยทัศน์ ช่วยให้บรรลุเป้าหมายที่มุ่งหวังไว้ได้หรือไม่ อย่ามองในเชิงนามธรรมที่ทำอะไรก็ตีความว่าช่วยให้บรรลุเป้าหมายได้หมด โรดแมพว่าจะไปเชียงใหม่ ไปถึงอยุธยาก็บอกว่าไปถึงได้ ไปถึงโคราชก็ยังบอกว่าถึงได้ ไปถึงเวียงจันทน์ก็ยังบอกว่าไปถึงได้ จริงๆ แล้วไม่ใช่แค่บอกว่าไปถึงเป้าหมายได้ แต่ต้องคำนึงว่าไปทางไหนใช้เวลา ใช้ความยากลำบากน้อยกว่ากัน ไปทางไหนที่เดินทางซ้ำใหม่ได้อีกโดยสะดวก

คาถาสำหรับขจัดปัดเป่าความทุกข์ใจในการรับประเมินคุณภาพคือ ประสิทธิภาพ ประสิทธิผล สะระณังคัจฉามิ ข้าพเจ้าขอยึดประสิทธิภาพ ประสิทธิผล เป็นที่พึ่ง

สำนักงานบัญชี,สำนักงานสอบบัญชี,ทำบัญชี,สอบบัญชี,ที่ปรึกษา,การจัดการ,เศรษฐกิจการลงทุน