จากประชาชาติธุรกิจ
ที่มา จากหนังสือ ป่วยทางจิตผิดตรงไหน โดยนายแพทย์ประเสริฐ ผลิตผลการพิมพ์ โดยสำนักพิมพ์มติชน
พฤติกรรมของคนขึ้นกับความคิด คิดอย่างไรก็ทำเช่นนั้น หากคิดเหมาะสม ก็มักทำอะไรต่ออะไรได้ดี หากคิดผิด วิธีทำก็ผิดด้วย
ไม่มีคำตอบชัดเจนว่าคิดอย่างไรจึงจะถูก ที่พอแนะนำได้คือคิดให้ไม่เหมือนเดิมเอาไว้บ้าง แล้วมักจะได้อะไรดี ๆ มาประดับชีวิต
การ แข่งขันเทนนิสเยาวชนมักเล่นกัน 8 เกมตัดสินแพ้ชนะ มีบางครั้งผมเห็นเด็กที่กำลังแพ้ 0 ต่อ 7 ตีตื้นขึ้นมาได้ถึง 7 ต่อ 7 แล้วเอาชนะดิว 9 ต่อ 7 ไปได้ในที่สุด
ผมถามคนข้าง ๆ ว่า "เค้าทำได้ไง"
คนข้าง ๆ ตอบว่า "โค้ชสอนให้คิดเฉพาะตีเกมนี้ให้ชนะ อย่าคิดเรื่องเกมต่อไป"
เห็น มั้ยครับว่า เพียงคิดถูก ก็ตีลูกถูก เพียงเอาชนะเกมนี้ พอเกมหน้าก็คิดแค่เอาชนะเกมนี้ พอเกมถัดไปก็คิดแค่เอาชนะเกมนี้ คิดเช่นนี้ไปเรื่อย ๆ ชนะไปเลย
จะคิดให้ได้แบบนี้ ต้องคิดว่าเวลาเป็นก้อน ๆ หรือเวลาเป็นตัว ๆ ไม่สัมพัทธ์กับอะไร
คน ส่วนใหญ่ชอบคิดว่าเวลาเป็นเส้นตรงที่พุ่งจากอดีตไปสู่อนาคต คิดแบบนี้ก็เหมาะสมกับสถานการณ์บางอย่าง เช่น ไม่ตั้งใจเรียนวันนี้อนาคตยากจนได้ เป็นต้น
คนอีกส่วนหนึ่งคิดว่า เวลาเป็นวงกลมที่มาบรรจบที่เดิม บางคนคิดเป็นรอบวัน บางคนรอบสัปดาห์ บางคนรอบเดือน ใครคิดรอบปีนี่ออกจะเฉื่อยแฉะไปหน่อย คิดแบบนี้เป็นการคิดแบบสการ์เล็ต โอฮาร่า เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่ เป็นต้น
แต่เวลาอาจจะไม่ใช่เส้นตรงหรือวงกลม เวลาอาจจะเป็นตัวอะไรที่วิ่งผ่านเราไปทุกขณะ ลองนึกภาพเรานั่งนิ่ง ๆ เจ้าตัวเวลามันวิ่งผ่านเราไป หากเรานั่งมองมันวิ่งผ่านเราไปเฉย ๆ ก็สบายดี เรียกว่า "ปล่อยเวลาให้ผ่านไปโดยเปล่าประโยชน์"
หาก เราเอื้อมมือไปจับเจ้าตัวเลขเอาไว้ "แล้วทำตอนนี้ให้ดีที่สุด" เราก็จะได้ผลงานที่ดีที่สุดสำหรับตอนนี้ ตอนหน้าไม่ต้องคิดเพราะเจ้าตัวเวลาของตอนหน้ามันยังวิ่งมาไม่ถึงจุดที่เรา นั่ง ดังตัวอย่างเรื่องตีเทนนิส
เพื่อให้ชัดเจนขึ้นว่าเวลา เป็นก้อน ๆ จริง ผมจะยกตัวอย่างเรื่องสั้น เรื่องหนึ่งของสตีเฟ่น คิง เรื่อง Langoliers เกี่ยวกับผู้โดยสารเครื่องบินกลุ่มหนึ่งถูกกักตัวไว้ในอดีต เมื่อพวกเขาร่อนลงที่สนามบินแห่งหนึ่งพวกเขาพบว่านี่คืออดีตของสนามบิน อดีตไม่มีคนและสัตว์ มีเพียงอาคารทึม ๆ ซึม ๆ ที่ไม่สดใส เพราะมันคืออดีต
ทัน ใดนั้นปรากฏตัวกินเวลาสีดำมะเมื่อมที่ขอบฟ้า พวกมันมากันเป็นฝูงและไล่กินอดีตมาเรื่อย ๆ จนถึงบริเวณสนามบิน เดือดร้อนถึงผู้โดยสารเหล่านี้ต้องวิ่งหนีตัวกินเวลากันอย่างไม่คิดชีวิต เพราะไม่แน่ใจว่าหากยืนนิ่ง ๆ จะถูกตัวกินเวลาโซ้ยไปด้วยหรือเปล่า
ลองอีกเรื่องนะครับ คราวนี้เป็นการ์ตูนญี่ปุ่นเรื่อง Cobra ชื่อไทยว่าคอบร้าเห่าไฟสายฟ้าของนักเขียนมังงะชื่อดัง บูอิจิ เทราซาว่า
บู อิจิ เทราซาว่า ขึ้นชื่อนักในการเขียนภาพผู้หญิงนุ่งน้อยห่มน้อยสุดเซ็กซี่ คอบร้าเป็นชื่อของเพชฌฆาตรับจ้างที่มีมือเป็น Psychogun ยิงเหล่าร้ายด้วยจิตสำนึก แวดล้อมด้วยสาวน้อยไม่ค่อยจะนุ่งอะไรทั่วทั้งกาแล็กซี่
คอบร้าจำอดีตไม่ได้ ในตอนที่ชื่อว่า Timedive ซึ่งแปลว่าดำดิ่งหาเวลา เขาดำลงไปในท้องมหาสมุทรที่ซึ่งฟองเวลาลอยละล่องอยู่ทั่วไป
คอบ ร้าตามหาฟองเวลาที่กักเรื่องราวในอดีตบางส่วนของเขาเอาไว้ในทรรศนะของบูอิจิ เทราซาว่า เวลามีลักษณะเป็นฟอง ๆ แต่ละฟ้องเป็นอิสระจากกัน
นักเทนนิสที่คิดว่าเกมที่เล่น "ตอนนี้" อยู่ในฟองเวลาฟองเดียว ไม่เกี่ยวข้องกับฟองอื่น เขาจึงคิดว่าเขาจะตี "ฟองนี้" ให้ดีที่สุด
สำนักงานสอบบัญชี,#สอบบัญชี,สำนักงานบัญชี,#ทำบัญชี,#ที่ปรึกษา,การจัดการ,เศรษฐกิจการลงทุน