จาก กรุงเทพธุรกิจออนไลน์
โดย : โกศล อนุสิม www.kosoltalk.com/biztalk

หากกล่าวถึงเรื่องบารมี คนส่วนมากคงนึกถึงความยิ่งใหญ่ อำนาจ ตำแหน่ง ยศถาบรรดาศักดิ์ที่เกิดขึ้นแก่ผู้ใดผู้หนึ่ง
ดังที่ได้ยินได้ฟังอยู่เสมอว่า ผู้นั้นผู้นี้มีบารมีมาก ซึ่งผู้ถูกกล่าวถึงมักเป็นคนใหญ่คนโตในเรื่องอำนาจ ยศศักดิ์ สมบัติ และบริวาร คือคนที่มีฐานะอยู่เหนือคนหมู่มากไม่ทางก็ทางหนึ่งนั่นเอง
 

บารมีตามคำสั่งสอนของพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้านั้น ครูบาอาจารย์ท่านอธิบายว่า หมายความว่าเต็ม ในที่นี้จะขออ้างอิงคำสอนของพระราชพรหมยาน วัดท่าซุง อุทัยธานี ท่านกล่าวไว้ในหนังสือ “บารมี 10” ว่า “บารมีนี่เขาแปลตามภาษาบาลีแปลว่าเต็ม แต่เนื้อแท้จริงๆ ต้องใช้กำลังใจให้เต็ม” ซึ่งพุทธศาสนิกชนส่วนมากจะได้ยินได้ฟังเสมอ ที่ได้ยินบ่อยที่สุดก็คือบารมี 10 ทัศ ซึ่งพระโพธิสัตว์ผู้จะตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าในอนาคตต้องบำเพ็ญใน 10 ชาติสุดท้าย  ประกอบด้วย ทานบารมี ศีลบารมี เนกขัมมะบารมี ปัญญาบารมี วิริยะบารมี ขันติบารมี สัจจะบารมี อธิษฐานบารมี เมตตาบามี อุเบกขาบารมี
 

บารมีนี้มีอยู่ 3 ระดับ คือ บารมีขั้นต้นหรือ บารมีขั้นกลาง บารมีขั้นปลาย เราทั้งหลายผู้เป็นปุถุชนคนธรรมดานั้น คงต้องเป็นผู้มีหรือผู้ฝึกให้มีบารมีขั้นต้นเพื่อประโยชน์แห่งการใช้ชีวิตในโลกให้มีความสุขตามกำลังของตน  ซึ่งครูบาอาจารย์ท่านได้อธิบายให้เข้าใจชัดเจนในบารมีทั้ง 3 ระดับ  ยกตัวอย่างเรื่องให้ทาน  ระดับต้น ยินดีให้ทานสิ่งของนอกกาย เช่น ทรัพย์สินเงินทอง บารมีขั้นกลาง ยินดีสละอวัยวะให้แก่ผู้อื่น บารมีระดับปลาย ยินดีสละชีวิตให้ผู้อื่น เป็นต้น
 

ดังที่กล่าวไว้ตอนต้นว่า บารมีคือการใช้กำลังใจให้เต็มเพื่อทำสิ่งที่ดีมีประโยชน์แก่ตนและผู้อื่น  ในทุกสถานและกาลเวลา ฉะนั้น ไม่ว่าอยู่ที่ไหน เวลาใด เราก็สามารถใช้กำลังใจที่มีอยู่อย่างเต็มเปี่ยม หรือหากยังไม่มีก็ฝึกให้มีเพื่อทำความดีได้เสมอ ไม่ว่าเรื่องเล็กๆ น้อยๆ หรือเรื่อง ใหญ่ๆ เท่าที่ความสามารถของเราจะทำได้ ทั้ง 10 อย่าง หรือทีละอย่างสองอย่าง ดังจะยกมาพิจารณาร่วมกันโดยเริ่มจากทานบารมีเป็นอันดับแรก
 

ทานบารมี หรือกำลังใจเต็มในการให้ทาน ความจริงแล้วพวกเราทุกคนได้บำเพ็ญทานบารมีอยู่ทุกๆ วัน มากบ้าง น้อยบ้าง ตามกำลังของเรา ทานที่เราให้นั้นไม่จำกัดเฉพาะเรื่องทรัพย์สินเงินทอง สิ่งของเท่านั้น การให้กำลังใจเพื่อนพ้องญาติมิตร การให้คำแนะนำในเรื่องต่างๆ ที่เป็นประโยชน์แก่คนอื่น แก่เพื่อนร่วมงาน แก่ผู้ใต้บังคับบัญชา ด้วยความจริงใจ ก็ล้วนแต่เป็นทานบารมีทั้งสิ้น
 

ดังนั้น การบำเพ็ญทานบารมีทุกคนทำกันได้และทำกันอยู่เสมอ แสดงว่า เราทุกคนก็มีกำลังใจเต็มในเรื่องการทำความดีกันเป็นปกติ แม้จะไม่ได้คงอยู่ตลอดเวลาก็ตาม เพราะปุถุชนคนธรรมดานั้นย่อมหวงแหนในสิ่งของที่เป็นของตนอยู่เป็นธรรมดา ทั้งหวงแหนสิ่งของและหวงแหนวิชาความรู้ในการประกอบอาชีพ เป็นต้น แต่ก็ไม่ได้ตระหนี่ถี่เหนียวไปทุกอย่างทุกเวลา เพราะอะไรที่แบ่งปันกันได้ ก็แบ่งปันกันอยู่แล้ว
 

ดังนั้น เราจึงสามารถฝึกหรือสร้างกำลังใจให้เต็มในเรื่องการให้ทานได้ ไม่ว่าจะในเคหสถานบ้านเรือน ในชุมชน บนท้องถนน ในที่ทำงาน ยิ่งทำมากก็ยิ่งมีความสุข เพราะผู้ให้ย่อมเป็นที่รัก ต่างคนต่างให้ก็ย่อมต่างคนต่างรัก ดูตัวอย่างง่ายๆ เพื่อนทั้งหลายที่รักกันเป็นเพื่อนกันได้นั้น ย่อมให้หลายสิ่งหลายอย่างแก่กัน จึงมีความรักความผูกพันกัน นี่ย่อมนับเป็นผลจากทานบารมีด้วย
 

ตัวอย่างของผู้ที่มีกำลังใจเต็มในเรื่องทานบารมีที่จะขอยกตัวอย่างให้เห็นในปัจจุบันก็ได้แก่ นายบิล เกตส์ กับ นายวอร์เรน บัฟเฟต์  ที่ประกาศสละทรัพย์สินเป็นจำนวนเกินครึ่งหนึ่งที่ตนมีอยู่ ซึ่งตีเป็นเงินไทยแล้วนับแสนๆ ล้านบาท ให้แก่สาธารณะ โดยนายบิล เกตส์ได้ตั้งมูลนิธิของตนขึ้นมาบริหารจัดการเงินดังกล่าวเพื่อประโยชน์สุขแก่ผู้อื่น โดยชักชวนคนรวยขั้นมหาเศรษฐีในประเทศสหรัฐอเมริกากระทำเช่นเดียวกัน เป็นต้นว่า นายเท็ด เทอร์เนอร์ เจ้าของเครือข่ายโทรทัศน์ซีเอ็นเอ็น นายสตีเว่น สปิลเบิร์ก ผู้กำกับภาพยนตร์ชื่อดัง และอีกนับสิบๆ คน
 

องค์กรธุรกิจทั้งหลายที่ปันผลกำไรไปสร้างประโยชน์แก่สาธารณะในรูปแบบต่างๆ โดยจะเรียกว่า CSR หรืออะไรก็ตาม ย่อมเป็นเรื่องทานบารมีอย่างแน่นอน นั่นแสดงว่า บุคคลที่รับผิดชอบองค์กรนั้นมีกำลังใจในเรื่องทำความดีด้วยการแบ่งปันหรือให้ทานอย่างไม่ต้องสงสัย
 

เราท่านทั้งหลายผู้ไม่ได้เป็นมหาเศรษฐี หรือเจ้าของบริษัทที่ร่ำรวยเงินทองก็มีกำลังใจเต็มในการให้ทานเช่นกัน  เพราะกำลังใจจะเต็มหรือไม่เต็มไม่ได้วัดกันที่ปริมาณสิ่งของที่สละออกไป คนกวาดถนนมีเงิน 100 บาทแล้วสละไป 10 บาท ส่วนมหาเศรษฐีมีเงินนับหมื่นล้านบาทแล้วสละไปหนึ่งหมื่นบาท  กำลังใจของคนกวาดถนนจึงมากกว่ามหาเศรษฐีหลายเท่า 
 

กำลังใจในการให้หรือทานบารมีจึงเป็นเรื่องดีที่เราทำได้กันทุกคนในทุกสถานปละกาลเวลา มิใช่เรื่องจำกัดอยู่เฉพาะการปฏิบัติเพื่อบรรลุมรรคผลในทางธรรมเท่านั้น  ดังนั้นจึงขอเชิญบำเพ็ญทานบารมีกันมากๆ เข้าไว้ ในองค์กรธุรกิจทั้งหลายผู้น้อยคือพนักงานทั้งหลายก็บำเพ็ญทานบารมีด้วยการทุ่มเททำงานแก่องค์กรอย่างเต็มความสามารถ สละแรงกายแรงปัญญาอย่างเต็มที่ ผู้ใหญ่คือผู้บริหารทั้งหลายก็บำเพ็ญทานบารมีด้วยการตอบแทนพนักงานให้สมกับความรู้ความสามารถ ให้ดำรงชีวิตอยู่ได้โดยไม่เดือดร้อน ให้ความช่วยเหลือในยามที่พวกเขาต้องการ เช่นนี้ก็นับว่าเป็นการบำเพ็ญทานบารมีแก่กัน
 

สรุปว่า หากเราๆ ท่านๆ บำเพ็ญทานบารมีแม้ในระดับต้นกันมากๆ และทำกันอย่างสม่ำเสมอพร้อมๆ กันแล้ว โลกมีย่อมจะมีความสุขไม่น้อย