สื่อนอกอัดแม้วเหมือนแบร์ลุสโกนี

จาก โพสต์ทูเดย์

คอลัมน์นิสต์บลูมเบิร์กชี้ "ทักษิณ" เป็นแบร์ลุสโกนีแห่งเอเชีย ใช้เส้นสายธุรกิจขึ้นสู่อำนาจ เอื้อประโยชน์ให้ธุรกิจครอบครัว

แบร์ลุสโกนี / ทักษิณ

บลูมเบิร์กเปิดเผยรายงาน ที่เขียนโดยวิลเลียม พีเซก คอลัมนิสต์ประจำของบลูมเบิร์ก ซึ่งได้เปรียบเทียบพ.ต.ท. ทักษิณ ชินวัตร อดีตนายกรัฐมนตรีของไทย ว่าเป็น 'แบร์ลุสโกนีแห่งเอเชีย' เนื่องจากใช้วิธีการก้าวขึ้นสู่อำนาจวิธีเดียวกับ ซิลวิโอ แบร์ลุสโกนี อดีตนายกรัฐมนตรีอิตาลีผู้ฉาวโฉ่ ที่ใช้อำนาจและอิทธิพลเครือข่ายทางธุรกิจเป็นฐานสู่การเมือง  ก่อนจะเข้ากอบโกยเพื่อผลประโยชน์ของเจ้าตัวและครอบครัว โดยในสายตาของผู้ต่อต้านและพรรคฝ่ายค้านที่มีต่อพ.ต.ท.ทักษิณนั้น ถือว่าทักษิณ เป็นคนที่มีความเจ้าเล่ห์ ไม่น้อยไปกว่า มาเคิอาเวลลี นักปรัชญาการเมืองชื่อดังชาวอิตาลี หรือ ริชาร์ด นิกสัน อดีตประธานาธิบดีสหรัฐผู้ก่อคดี วอเตอร์เกต อันอื้อฉาว

อย่างไรก็ตาม พีเซก กล่าวว่า สิ่งที่ พ.ต.ท.ทักษิณประสบความสำเร็จนับตั้งแต่ถูกรัฐประหารและต้องลี้ภัยไปอยู่ต่าง ประเทศ ตั้งแต่ปี 2549 มีอยู่ 3 ประการด้วยกัน ได้แก่ การแสดงบทบาทเป็นเหยื่อผู้ถูกรังแก การสร้างฐานการสนับสนุนจากต่างประเทศ และการคอยรังควานไม่ให้บรรดาผู้นำของไทยได้ก้าวไปข้างหน้า (ก้าวข้ามไม่พ้นทักษิณ)

ทั้งนี้แม้ พ.ต.ท.ทักษิณจะมีถิ่นที่พำนักอาศัยอยู่ในดูไบ สหรัฐอาหรับเอมิเรต ทว่าพ.ต.ท.ทักษิณก็ได้เดินทางไปหลายประเทศ ตั้งแต่ จีน ญี่ปุ่น มอนเตรเนโกร ซึ่งเป็นประเทศที่รับรองหนังสือเดินทางของพ.ต.ท.ทักษิณ ไปจนถึงอังกฤษ  และล่าสุดก็คือ ลาวและกัมพูชา ซึ่งยิ่งเพิ่มความหวาดระแวงให้ว่า พ.ต.ท.ทักษิณยังอยู่คงรอบๆ ประเทศไทยนี่เอง

ขณะเดียวกัน คอลัมนิสต์ของบลูมเบิร์ก ยังมองว่าบางครั้ง อดีตนายกรัฐมนตรีของไทยรายนี้ก็มักจะตีหน้าตายยกตัวเองขึ้นเปรียบเทียบกับ เนลสัน เมนเดลา อดีตประธานาธิบดีและนักเรียกร้องสิทธิความเท่าเทียมทางสีผิวแห่งแอฟริกาใต้ และ มหาตมะ คานธี ผู้นำเรียกร้องการปลดแอกในอินเดียด้วยสันติวิธี ทุกครั้งที่เดินทางไปยังต่างประเทศ ทักษิณจะไม่พลาดโอกาสที่จะแสดงออกให้เห็นว่าตัวเองเป็นเหยื่อผู้ยอมเสียสละ

อย่างไรก็ตาม รูปแบบที่ส่งตัวปัญหาออกไปนอกประเทศเพื่อลดผลกระทบภายใน ดังเช่นที่จีนยอมเปิดทางให้ เฉิงกวงเฉิน ทนายตาบอดผู้เรียกร้องสิทธิมนุษยชนชาวจีนลี้ภัยไปอยู่สหรัฐนั้น อาจเป็นรูปแบบที่ไม่ได้ผลกับไทย เพราะ พ.ต.ท.ทักษิณกลับใช้โอกาสดังกล่าวว่าจ้างบริษัทประชาสัมพันธ์และดูแลภาพพจน์ ต่างชาติเพื่อช่วยทำให้ภาพพจน์ดีขึ้น โดยได้ว่าจ้างบริษัทอีเดลแมน พับลิค รีเลชันส์ และบริษัทล็อบบี้ยิสต์สหรัฐ ฮาร์เลย์ บาร์เบอร์ ของอดีตผู้ว่าการรัฐมิซิสซิปปี

สำหรับสาเหตุที่ พ.ต.ท.ทักษิณยังคงครองใจคนไทยกว่าหลายล้านคน ซึ่งส่วนใหญ่เป็นคนยากจนได้นั้น เป็นได้ใช้เงินจำนวนมาก อัดฉีดเข้าสู่ชุมชนท้องถิ่นในต่างจังหวัด และทำให้คนในท้องถิ่นตามต่างจังหวัดเกิดความคิดว่า เจ้าตัวกำลังเลือกตั้งเพื่อผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจหากเลือกพ.ต.ท.ทักษิณ อีกทั้งโครงการ 30 บาทรักษาทุกโรค ก็ได้รับความนิยมมาก ซึ่งการมีฐานเสียงสนับสนุนที่แข็งแกร่งเช่นนี้เอง ที่ทำให้พ.ต.ท.ทักษิณก้าวข้ามชนชั้นนำเดิมของไทยไป  

แต่ทั้งนี้และทั้งนั้น พีเซก ได้ทิ้งท้ายและให้ข้อแนะนำว่า ถึงเวลาที่ควรจะหยุดวิพากษ์วิจารณ์พ.ต.ท.ทักษิณเพียงอย่างเดียวได้แล้ว เพราะดูเหมือนว่านับตั้งแต่เกิดรัฐประหารจนถึงปัจจุบัน บรรดาผู้นำ นายทหาร และศาล ต่างก็ไม่สามารถทำให้การเมืองของประเทศก้าวหน้าไปได้เลย

ที่สุดแล้ว ประเทศไทยอาจต้องติดหล่มทักษิณต่อไปอีก 6 ปีข้างหน้า หรือไม่อย่างนั้นก็อาจเลือกทางที่ดีกว่าคือ ควรจะปล่อยให้ทักษิณกลับเข้าประเทศ เพื่อสะสางปัญหาวุ่นวายทั้งหมดให้จบลง

***อ่านบทความภาษาอังกฤษของ วิลเลียม พีเซกได้ที่นี่***

http://www.bloomberg.com/news/2012-06-25/the-silvio-berlusconi-of-asia.html

Illustration by Jay Wright

By William Pesek

Red warning signs are flashing again in Bangkok, the capital of Thailand.

We’re not talking about flashing lights of emergency vehicles -- although that might yet prove to be the case -- but the T-shirts of protesters loyal to Thaksin Shinawatra, the billionaire prime minister ousted in 2006 and still dominating Thailand from exile. Tens of thousands of “Red Shirt” Thaksin loyalists took to the streets Sunday supporting amendments to the constitution that would get their hero closer to returning home.

Opposition parties and the judiciary are determined to keep out a man they view as no less Machiavellian than Richard Nixon. So resolute, in fact, that they have resorted to warping the nation’s democratic institutions to head off his return. It proves that almost six years since Thaksin’s departure, Thailand’s government is no more credible or efficient than it was under his leadership.

What’s a troubled, stuck-in-2006 nation to do? Let Thaksin return and get this mess over with once and for all.

Not that Thaksin, the Silvio Berlusconi of Asia, deserves a single baht of his money back. Like the former Italian prime minister, Thaksin used his business connections to ascend to the leadership. Once there, he bent politics to the will of his family enterprises. The Thai state seized about $1.5 billion of Thaksin’s fortune once he was driven from power, and he wants it back.
Three Successes

Thaksin has been extraordinarily successful at three things since fleeing to avoid prison: playing the victim, drumming up support overseas and distracting Thailand’s leaders from moving on.

It’s time to call his bluff. Let the man return and prove that he’s not the crook that opposition forces claim. Force him to demonstrate he’s about more than just recouping his wealth. Make him stand before the Thai masses and explain his vision.

Will it be messy? Yes. Might the “Red Shirts” and the “Yellow Shirts” loyal to Thaksin’s opposition renew the huge protests that cost more than 100 lives? Absolutely. It might be worth it because there’s no election or judicial decision on the horizon to return the Land of Smiles to its former glory.

And that’s a problem. Investors have been patient -- and well rewarded -- with a place that has suffered 18 coup attempts in the past eight decades. Its 67 million people figure large in the global supply chains of industries such as autos and technology, helping to sustain fast growth rates -- an estimated 5 percent this year. That has made Thailand a must-invest market.

But Thailand’s perpetual crisis is testing tolerance. Major floods last year weren’t the fault of Thaksin’s sister, Prime Minister Yingluck Shinawatra. Her unsteady handling of the deluge that breached Bangkok’s defenses confirmed concerns that she is both inexperienced and a proxy for her brother as he finagles a way back into power.

Signs of incompetence and favoritism are what can cost a country like Thailand opportunities and jobs. At a time when developing nations try to become less reliant on export-led growth and Europe’s crisis is deepening, Bangkok is preoccupied with a man in exile. The way to end this saga is obvious.

Thaksin based himself in Dubai, but has visited everywhere from China to Japan to Montenegro (where he secured a passport) to the U.K. (he owned, for a time, soccer team Manchester City). Recently, he embarked on a tour of neighboring Cambodia and Laos, fueling speculation he was circling Thailand to signal that he’s closing in.
Straight Face

Somehow, Thaksin keeps a straight face as he compares himself to South Africa’s Nelson Mandela or India’s Mahatma Gandhi. Yet every stop Thaksin makes is an opportunity to play the martyr for the local media. Each visit is a chance to organize major rallies and embarrass officials in Bangkok.

China tends to send its loudest critics overseas to marginalize their impact, Chen Guangcheng being a recent example. Thailand is finding that model doesn’t work when the detractor in question can hire Edelman Public Relations and the Washington lobbying firm of Haley Barbour, a former Mississippi governor, to burnish his image.

Why Thaksin has such a hold over millions of Thais, many of them desperately poor, is a fascinating question. Thaksin tossed piles of cash at rural communities, a windfall that convinced locals that they were voting in their economic interest when they voted for Thaksin. Some probably were. His health-care programs proved very popular. Yet this solid powerbase enabled Thaksin to bypass the nation’s governing elites, mainly on the way to familial enrichment.

It’s time to stop blaming Thaksin alone. It’s not like Thai leaders, generals and judges have seen to the nation’s political development since then. Nostalgia for Thaksin would be negligible had they abided by democratic standards.

Thailand could spend another six years obsessing over all things Thaksin. Or it could just bring him home, and sort out this mess.

(William Pesek is a Bloomberg View columnist. The opinions expressed are his own.)

Read more opinion online from Bloomberg View. Subscribe to receive a daily e-mail highlighting new View editorials, columns and op-ed articles.

About William Pesek

William Pesek is based in Tokyo and writes on economics, markets and politics throughout the Asia-Pacific region. His journalism awards include the 2010 Society of American Business Editors and Writers prize for commentary.

สำนักงานบัญชี,ทำบัญชี,สอบบัญชี,ที่ปรึกษา,การจัดการ,เศรษฐกิจการลงทุน