จาก ASTVผู้จัดการออนไลน์

       เดลิเมล์ – แนะผู้สูงวัยกระตุ้นสมองด้วยการโทรศัพท์ หรือคุยกับคนอื่น ขณะที่ผลศึกษาอีกชิ้นระบุเด็กที่ใช้ปากกาความจำดีกว่าเด็กที่เขียนข้อความ ด้วยการกดคีย์บอร์ด
       
       นักวิจัยจากมหาวิทยาลัยซูริก สวิตเซอร์แลนด์ พบว่าการพูดคุยเรื่องทั่วไปช่วยกระตุ้นความจำได้ดีพอๆ กับการเล่นเกมฝึกสมอง
       
       จากการเปรียบเทียบรายงานการศึกษา 36 ฉบับ เกี่ยวกับการฝึกสมองที่จัดทำขึ้นระหว่างปี 1970-2007 นักวิจัยพบว่าการศึกษาบางฉบับ บ่งชี้ว่า ทั้งผู้สูงวัยสุขภาพดีและผู้สูงวัยที่ความจำเริ่มเสื่อม สามารถจดจำคำได้ดีขึ้นภายหลังฝึกสมอง
       
       อย่างไรก็ตาม งานศึกษาบางฉบับกลับพบว่า พัฒนาการนี้เกิดขึ้นกับคนที่พูดคุยเกี่ยวกับศิลปะเท่านั้น
       
       การค้นพบว่าการปฏิสังสรรค์ทางสังคมมีประสิทธิภาพในการฟื้นความจำนี้ มีขึ้นหลังจากที่มูลนิธิเอจ คอนเซิร์นออกมาเตือน ว่า คนอายุ 65 ปีขึ้นไปนับล้านกำลังรู้สึกว่าตนเองถูกโดดเดี่ยวอยู่ในบ้าน และเตือนว่าการใช้ชีวิตโดยปราศจากกิจกรรมการออกกำลังกายกำลังระบาดในอังกฤษ
       
       ดร.ไมค์ มาร์ติน ผู้ร่วมจัดทำรายงานฉบับนี้ ระบุว่า สมองคนส่วนใหญ่จะเสื่อมลงเมื่ออายุมากขึ้น ซึ่งรวมถึงการสูญเสียความจำและไร้ความสามารถในการวางแผน มีสมาธิกับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง หรือความคล่องแคล่วว่องไวในการทำสิ่งต่างๆ
       
       อัตราความเสื่อมปกติอาจเร็วขึ้นสำหรับบางคน นำไปสู่ภาวะการเริ่มหลงๆ ลืมๆ ที่นักวิจัยชี้ว่าเป็นปัจจัยเสี่ยงของโรคสมองเสื่อมเมื่อบั้นปลายชีวิต
       
       แม้การศึกษาหลายฉบับบ่งชี้ว่าการฝึกสมองอาจช่วยชะลอ หรือยับยั้งภาวะสมองเสื่อมได้ แต่การฝึกสมองดังกล่าวมีด้วยกันหลายรูปแบบ
       
       ดร.มาร์ติน สรุปในรายงานที่เผยแพร่ในคอเครน ไลบรารี ว่า นักวิจัยจำเป็นต้องปรับปรุงวิธีประสานงานศึกษาเพื่อค้นหาวิธีป้องกันภาวะ ความจำเสื่อมในผู้สูงวัย
       
       ขณะเดียวกัน ศาสตราจารย์ แอนน์ แมงเกน ผู้เชี่ยวชาญด้านการอ่านจากมหาวิทยาลัยสตาเวนเจอร์ในนอร์เวย์ และ ฌอง-ลุค เวเลย์ นักสรีรประสาทวิทยาของมหาวิทยาลัยมาร์เซย์ ฝรั่งเศส ตีพิมพ์ผลงานการค้นพบในวารสารแอดวานซ์ อิน แฮปติกส์ ระบุว่าเด็กที่เขียนหนังสือมีความจำดีกว่าเด็กที่ใช้วิธีพิมพ์
       
       เนื่องจากบางสิ่งในกระบวนการทำงานของสมองจะขาดหายไปเมื่อสลับจากปากกาและหนังสือไปเป็นหน้าจอคอมพิวเตอร์และคีย์บอร์ด
       
       สาเหตุก็คือการอ่านและเขียนเกี่ยวข้องกับประสาทหลายส่วนของคนเรา
       
       เมื่อเขียนด้วยมือ การเคลื่อนไหวที่เกี่ยวข้องจะทิ้งรอยประทับไว้บนสมองส่วนที่ควบคุมส่วน ประสาทสัมผัสและการเคลื่อนไหวที่เรียกว่า sensorimotor กระบวนการนี้ช่วยให้เราจดจำตัวหนังสือได้
       
       ส่วนการแตะและกดแป้นพิมพ์สร้างการตอบสนองที่แตกต่างในสมอง และไม่เข้มข้นเท่ากลไกการเรียนรู้จากการเขียน
       
       ในการทดลอง อาสาสมัคร 2 กลุ่มถูกขอให้เรียนรู้ตัวอักษรที่ไม่รู้จัก กลุ่มแรกถูกสอนให้เขียนด้วยมือ อีกกลุ่มถูกสอนให้กดบนแป้นพิมพ์
       
       ในระหว่างสัปดาห์จะมีการบันทึกการจดจำตัวอักษร ซึ่งผลปรากฏว่า กลุ่มที่เขียนด้วยปากกาและอ่านจดจำได้ดีกว่า